Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska

Opiekun ks. Proboszcz

Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”

LEKTORZY

Historia posługi lektora

W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.

Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:

Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.

Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.

W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.

Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.

Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;

Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.

Bieżące komentarze do czytań:

ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI          1 stycznia 2022

Błogosławieństwo wywodzi się od Boga i towarzyszy światu od stworzenia. Dar ten przechodzi na ludzi, którzy błogosławią swoich potomków i bliskich. Błogosławieństwo to pragnienie dobra. Dlatego takie życzenia składa nam Kościół w Nowy Rok słowami samego Boga. Księga Liczb kieruje naszą uwagę w stronę Bożej opatrzności. A kolejne wezwania akcentują dary Boże. Są wśród nich: pomyślność i bezpieczeństwo, litość i miłosierdzie oraz niosąca pokój obecność Boga. Treść błogosławieństwa odwołuje się do symboliki pełnej światła twarzy, która jest zwrócona ku słuchającym. To światło zabłysło w pełni w narodzeniu Syna Bożego.

Pełni nadziei wsłuchajmy się w słowo Boże, które przypomina nam o Bożym obliczu zwróconym nieustannie w naszą stronę.

II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM     2 stycznia 2022

Cały świat jest oświecany i porządkowany przez Bożą mądrość. Ona sprawia, że jego dzieje nie toczą się chaotycznie, ale wydarzenia następują w ustalonym, chociaż nie zawsze dostrzegalnym porządku. Bóg stworzył świat, by go uporządkować według własnego zamysłu i być w nim obecnym. Odwieczna mądrość Boża zstąpiła na ziemię, kiedy Słowo Wcielone rozbiło swój namiot pomiędzy ludźmi. Aby przyjąć Je do swojego życia, powinniśmy nieustannie modlić się o ducha mądrości, aby właściwie pokierował naszym życiem chrześcijańskim. A także o światłe oczy serca, by podejmować decyzje zgodne z odwieczną wolą naszego Stwórcy.

Wsłuchani w słowo Boże odkrywajmy nasze powołanie do uczestnictwa w Bożej chwale wraz ze wszystkimi Świętymi.

OBJAWIENIE PAŃSKIE                                       6 stycznia 2022

Noc dziejów świata została opromieniona niezwykłym blaskiem. Chwała Pana rozbłysła nie tylko nad Jerozolimą, ale nad całą ziemią. W ten sposób nie tylko przyszedł na świat Chrystus – światło w ciemności, ale także ukazał się wszystkim narodom. Mędrcy są naszymi przedstawicielami u żłóbka Chrystusa, bo pierwsi dzięki światłu gwiazdy rozpoznali w Nim Boga. A Jezus stał się darem dla Maryi, Józefa, pasterzy, a także dla nas wszystkich. Gwiazda kieruje nasz wzrok na Chrystusa – światłość świata, dzięki któremu stajemy się wolni. Ewangelista podejmuje motyw biblijny gwiazdy przede wszystkim dla ukazania, że Jezus jest Królem i Mesjaszem.

Wsłuchani w słowo Boże zaczerpnijmy z niego światło, które pomoże rozproszyć nasze życiowe ciemności.

NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO                       9 stycznia 2022

Łaska usprawiedliwienia, którą Chrystus nam przynosi, jest nam dana całkowicie za darmo, bez żadnej naszej zasługi. Ten darmowy i nadprzyrodzony dar wymaga jednak naszej odpowiedzi. Możemy zatem przyjąć ofiarowane nam zbawienie, ale możemy też je odrzucić. W zbawcze dzieło zostaliśmy włączeni w czasie chrztu, kiedy to w sposób uroczysty wybrzmiał nad nami głos Ojca. Natomiast Jezus przyjął chrzest Janowy, ale nie potrzebował oczyszczenia z grzechu ani też dodatkowego napełnienia Duchem Świętym. On, niewinny, nieskalany, wypełnił w ten sposób „całą sprawiedliwość”. Wziął na siebie „grzech świata”, aby obdarzyć nas nowym życiem.

Otwórzmy się na słowo Boże i pozwólmy, aby Bóg mówił do naszego serca.

DRUGA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                   16 stycznia 2022

Jako chrześcijanie w dążeniu do szczęścia nie możemy pominąć miłości, która poszukuje dobra ukochanej osoby, staje się wyrzeczeniem i jest gotowa do poświęceń. O tym przypomina nam sam Jezus. Nigdzie Bóg nie chce tak mieszkać, jak w rodzinie, w sercu każdego z jej członków. Nieobecność Boga w rodzinie oznacza jej klęskę, zatracenie jej istotnego celu. Dlatego tak ważne w tym kontekście wydaje się być bezwarunkowe posłuszeństwo Jezusowi, który jest autentycznie zatroskany o szczęście każdego człowieka. Nieraz jednak możemy usłyszeć słowa Jezusa w momencie, kiedy się tego nie spodziewamy.

Wsłuchajmy się w słowo Boże i pozwólmy mu przemieniać nasze serca, otwierać je na Bożą miłość, która jest wciąż świeża i nowa.

TRZECIA NIEDZIELA WCIĄGU ROKU                23 stycznia 2022

Jezus nauczał w synagodze w rodzinnym Nazarecie. A po przeczytaniu fragmentu z Księgi proroka Izajasza usiadł. W postawie siedzącej nauczyciele żydowscy nauczali swych uczniów. Jezus więc w autorytecie nauczyciela obwieścił, że jest Mesjaszem zapowiadanym przez proroka Izajasza. Przyszedł obwołać „rok łaski od Pana”. Miał na myśli rok jubileuszowy, który Izraelici obchodzili co 50 lat. Był to czas darowania długów i kar. Najbardziej z dobrodziejstw tego roku korzystali zadłużeni i ubodzy. Chrystus przyszedł do ludzi, którzy są w potrzebie, czyli do ubogich, potrzebujących Jego miłosierdzia.

Wsłuchani z słowo Boże, które ma moc przemieniać nasze serca, i my także zaczerpnijmy ze zdrojów Bożego miłosierdzia.

CZWARTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU              30 stycznia 2022

Święty Paweł naucza, że miłość jest największa. Potwierdzenie tej prawdy stanowi nauka Jezusa – wcielonej miłości. Mieszkańcom Nazaretu trudno było zaakceptować przytoczone przez Jezusa przykłady miłości Boga wobec ludzi, bo dotyczyły one osób z narodów obcych bądź wrogich wobec Izraela. W ten sposób Jezus naucza, że miłość Boża skierowana jest do wszystkich ludzi, a nie tylko do narodu wybranego. Do królestwa Ojca prowadzą nas nie „czyny pobożne”, ale czyny chrześcijańskiej miłości i dobroci. Wszystkie one są zwykłe i proste, potrafi je wypełnić każdy człowiek. Czyny miłości i dobroci są wieczne i będą miarą w sądzeniu wszystkich ludzi.

Wsłuchajmy się w słowo Boże, które jest listem miłosnym skierowanym osobiście do każdego z nas.

PIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                      6 lutego 2022

Słuchanie Jezusa domaga się, by porzucić czysto ludzkie kalkulacje i zaufać. Wtedy rodzi się owoc niewspółmierny do naszych wysiłków. Lęk zostaje przemieniony i zwyciężony miłością Chrystusa.

Bóg, nie zważając na ludzką słabość, wzywa człowieka, aby stał się narzędziem Bożego królestwa, przekazicielem Jego łaski. Tak działo się też w życiu Apostołów, którzy mimo towarzyszącego im ludzkiego lęku, niepewności i początkowego niezdecydowania, poszli za Jezusem. W ten sposób ostatecznie zrealizowali swoje życiowe powołanie. Było to możliwe tylko dzięki temu, że ów lęk i strach zastąpili zaufaniem w Bożą pomoc.

Wsłuchajmy się w słowo Boże, aby bardziej cenić współpracę z Bożą łaską i troskę o innych niż posiadany potencjał osobistych zdolności.

SZÓSTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                 13 lutego 2022

Prorok Jeremiasz wskazuje na znak Bożego błogosławieństwa, którym jest pokój, nadzieja w trudnych sytuacjach i sensowne życie. To znaki, które potwierdzają, że idziemy w dobrym kierunku. Natomiast bezmyślna egzystencja bez pamięci o Bogu kończy się klęską. Nie zawsze jednak uświadamiamy sobie to od razu, nieraz potrzeba przejść długą drogę, pełną przeszkód i niepowodzeń. Tak więc szczęście osiąga ten, kto zaufa Bogu i w Nim złoży całą swoją nadzieję. Dzięki temu będzie wolny od wizji, która pozwala mu urządzić się wygodnie, być samowystarczalnym i zagłuszyć w sobie pragnienie nieba.

Wsłuchajmy się w słowo Boże, które pomoże nam oddzielić chwilowy komfort od prawdziwego szczęścia.

SIÓDMA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                  20 lutego 2022

Bóg nagradza człowieka za okazywane innym miłosierdzie, bo pragnie od nas miłosierdzia a nie ofiary. I tak działa przez innych, że nawet trudne po ludzku historie stają się okazją do uwielbienia Bożego miłosierdzia. Powinniśmy wszystkim okazywać miłosierdzie, nawet swoim wrogom. Bo wtedy okazujemy się zwycięzcami, którzy zwyciężają siłą miłości i miłosierdzia. Tego uczy nas Chrystus, aby odpłacać dobrem za zło, a miłością za nienawiść. Odpłacając dobrem za zło, stawiamy tamę złu, które przez chęć zemsty próbuje dotrzeć do naszego serca, by nim zawładnąć. A nasze dobre uczynki i przebaczenie mogą być impulsem dla kogoś do zawrócenia z drogi zła.

Wsłuchajmy się z uwagą w słowo Boga, pamiętając, że jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi.

ÓSMA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                       27 lutego 2022

Człowiek jako jedyny spośród wszystkich stworzeń został obdarzony przez Boga rozumem. Posiada też zdolność wypowiadania się. Słowa są po to, aby chwalić Boga i głosić Jego wielkość. Jak również po to, aby budować wspólnotę pomiędzy ludźmi i wyrażać siebie. Usta przemawiają z obfitości serca. Tak więc karmimy innych tym, czym sami żyjemy. Stąd z naszych ust może płynąć mądrość bądź głupota, kultura lub jej brak, bojaźń Boża albo bezbożność. Aby zachować jasny umysł i czyste serce, odzyskać ostry wzrok i usunąć belki grzechów, potrzebujemy stanięcia w prawdzie, uznania swojej ułomności i oczyszczenia.

Wsłuchani w słowo Boże pragniemy odnaleźć siłę i moc do życia wiarą, nadzieją i miłością.