Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska
Opiekun ks. Proboszcz
Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”
LEKTORZY
Historia posługi lektora
W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.
Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:
Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.
Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.
W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.
Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.
Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;
Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.
Bieżące komentarze do czytań:
CZTERNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 6 lipca 2025
Pokój i radość są wiodącymi tematami dzisiejszej niedzieli. Na początek wylewają się one z tekstu Izajaszowego, gdzie posłaniec Boży wzywa nas do ucieszenia się z Jerozolimą. Konkluzja pierwszego czytania również nie pozostawia wątpliwości – ludzkie serce rozraduje się na widok pocieszonego Jeruzalem. W kontekście Ewangelii radość jest udziałem dzieci Nowego Przymierza, których imiona są zapisane w niebie. Przeciwne może wydawać się twierdzenie Świętego Pawła w drugim czytaniu dotyczące ukrzyżowania, jednak jest to tylko pozór, bo zjednoczenie się przez ukrzyżowanie z Jezusem pozwala doznać też razem z Nim jedności, pokoju i radości, które prowadzą do zmartwychwstania. Zgodnie z ostatnią zwrotką psalmu teraz posłuchajmy wszyscy słowa Pana.
PIĘTNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 13 lipca 2025
Fragment Księgi Powtórzonego Prawa napomina dziś, by zachowywać Prawo, które Bóg na Synaju zawarł z człowiekiem. Motywacja Izajasza do przejęcia się tą sprawą to fakt łatwości przestrzegania Prawa, którego znawcą był również ewangelijny uczony. Zadaje on nieszczere pytanie Jezusowi odnośnie do bliźnich, a w zamian otrzymuje odpowiedź przez przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Słuchając dziś zdań o wypełnianiu Prawa Bożego, z łatwością zauważymy, że słowo Boże nie czyni nas sędziami wobec drugich, ani nawet wobec samych siebie, ale mamy dać się przynaglić do życzliwości, która z kolei powinna być potwierdzeniem umiłowania Prawa i wypełniania go. Tuż przed Ewangelią usłyszmy, że słowa Pana to duch i życie. Nie przeoczmy tego pełnego nadziei zapewnienia, dlatego z uwagą wsłuchajmy się w słowo.
SZESNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 20 lipca 2025
Gościnność to wspólny mianownik Starego i Nowego Testamentu, łączący tę wakacyjną liturgię słowa. Gościnność patriarchy Abrahama została starannie opisana, wskazując na dawne dobre obyczaje, takie jak podanie wody do obmycia stóp czy przygotowanie smacznego posiłku. Tak jak niecodzienną okazała się wizyta w obozie Sary i Abrahama, tak bardzo wyjątkowe musiało być przyjęcie Boskiego Gościa. Podobnie zachowuje się Marta, która mimo braku pomocy siostry Marii, stara się okazać wielki szacunek Gościowi w ich domu w Betanii. Pan dziś mówi do nas, przyjmijmy Jego słowo, jak przyjęty został Bóg przez Abrahama, i słuchajmy Jego słów z taką uwagą, jak uczyniła to Maria.
SIEDEMNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 27 lipca 2025
Często nowotestamentalne teksty podają Abrahama jako wzór modlitewnej wytrwałości. Dziś słowo Boże również przypomina nam postawę Patriarchy będącego pośrednikiem wstawiającym się do Pana Boga za ludem. Rozmowę Boga z Abrahamem prezentuje dzisiaj fragment Księgi Rodzaju, w którym Abraham ani na chwilę nie przestaje być orędownikiem ludzi chcącym ocalać ich od zguby, choć można tu odnieść raczej wrażenie targowania się biblijnego bohatera ze Stwórcą. Jednak ten literacki zabieg nie ma być przywołaniem kupieckich metod z targu, ale ukazaniem Boga jako pragnącego przebaczać. Klamrą spinającą ten tekst z Ewangelią jest owoc wytrwałej modlitwy, dzięki której człowiek zostaje wysłuchany przez Boga. Jezus uczy uczniów Modlitwy Pańskiej, a cała perykopa ewangelijna jest wzmocniona przytoczoną przez Łukasza przypowieścią dla uwydatnienia ogromnej wartości, jaką ma wytrwałość w modlitwie. Niech nasze słuchanie również będzie dziś związane z wytrwałością przynoszącą błogosławione owoce w życiu duchowym.
OSIEMNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 3 sierpnia 2025
Tekst ze Starego Testamentu, choć może wydawać się jedynie pesymistycznym obrazem życia ludzkiego, jest wprowadzeniem do Ewangelii mówiącej o właściwej hierarchii człowieka, gdzie pierwszeństwo należy się sprawom Bożym. Głównym powodem tak poukładanej piramidy ludzkich wartości jest niemożliwość spodziewania się własnego odejścia z tego świata. Sprawa śmierci zaskoczyła ewangelijnego bogacza, przez co jego sytuacja staje się tragiczna, taka, jaką opisuje ją na początku liturgii słowa Kohelet. Konkluzja jest prosta – bogatym winniśmy być przede wszystkim przed Bogiem, o czym również przypomni Święty Paweł w drugim czytaniu, sugerując, aby ludzkie poszukiwania dotyczyły przede wszystkim sfery ponad naszymi głowami. Dobroć Boga nad nami – powie psalmista, więc idąc do góry, czasami nawet pod prąd, posłuchajmy potrzebnych wskazówek, aby nie obrać fałszywego kursu.
DZIEWIĘTNASTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 10 sierpnia 2025
Środek lata i wakacji, a my stajemy przed okazją usłyszenia tekstów niemal adwentowych, zapraszających do gotowości, jaka potrzebna jest w chwili przyjścia Pana. Jednak gotowość to nie tylko domena czasu przed Bożym Narodzeniem, ale sprawa, która w sercu powinna mieć zawsze kluczowe miejsce, co potwierdza dziś słowo Boże. Zarówno starotestamentalne, jak i nowotestamentalne czytania mówią o konieczności posłuszeństwa i ufności. Autor Księgi Mądrości dobro okazane przez Stwórcę na przestrzeni wieków odbiera jako dowód wierności Boga, który nie zawiedzie pokładających w Nim nadzieję. Natomiast List do Hebrajczyków przypomina wiarę Abrahama wystawioną na próbę, z której wyszedł zwycięsko. Ewangeliczne teksty, wzywając również do ciągłej czujności, posiłkują się plastycznymi przypowieściami. Pokładając nadzieję w Panu, zechciejmy usłyszeć Jego głos.
WNIEBOWZIĘCIE NAJŚW. MARYI PANNY 15 sierpnia 2025
Przeżywając dziś piękną uroczystość, liturgia słowa chce nas zaprosić do rozmyślania nad owocami, jakie Jezusowe zmartwychwstanie przyniosło w życiu Maryi. Święty Jan przez fragment Apokalipsy weźmie nas na świadków walki szatana przeciwko Mesjaszowi, który ocaleje przez porwanie do Boga i podzielenie z Nim władzy. Porażka diabelska rozpali w złym chęć uderzenia w lud Boży, który ostatecznie zwycięży dzięki Chrystusowi, którego triumf opisze także Święty Paweł w drugim czytaniu. Choć Ewangelia opisuje spotkanie dwóch kobiet, jest tu także mowa o zwycięskim przyjściu Zbawiciela, który światu da przetrwanie w Maryi będącej uosobieniem ludu Bożego, gdzie Matka Pańska zajmuje pierwsze miejsce. Chrystusowe zwycięstwo nad śmiercią dokonuje się ostatecznie przez zmartwychwstanie opisane przez Pawła Apostoła, a w którym Matka Boża ma swój udział przez wniebowzięcie. Dziś słowo Boże daje nam więc nadzieję, że złączeni z Jezusem i Jego Matką, zmierzamy do chwały nieba. Otwórzmy oczy serca i słuch duszy na słowo Boże dane nam na ten szczególny dzień.
DWUDZIESTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 17 sierpnia 2025
Opowiadanie o Jeremiaszu otwierające dzisiejszą liturgię słowa przedstawia różne warianty Bożych myśli i różne ludzie planowania. Rodacy proroka, którzy mieli tego samego Boga, nie przejęli się ostrzeżeniem głoszonym przez Jeremiasza, tym samym nie okazując posłuszeństwa Bogu. W takim kluczu brzmi również Ewangelia. Inne są oczekiwania uczniów, a inne są zapowiedzi Jezusa, który chce na ziemi rozpalenia miłości Bożej, ale z drugiej strony realnie ostrzega – nastąpi rozłam, którego wielkość Jezus przedstawia przez obraz skłóconej rodziny. Na to słowo odpowiada autor Listu do Hebrajczyków – zaprasza do wytrwania w dobrym, bo Jezus osiągnął chwałę, choć Jego droga prowadziła przez Golgotę. Wierność człowieka jest najsilniejsza po wypróbowaniu – o przepisie na nią zechciejmy posłuchać w rozpoczynającej się właśnie liturgii słowa.
DWUDZIESTA PIERWSZA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 24 sierpnia 2025
Prorok Izajasz mówi dziś obrazowo o wezwaniu wszystkich narodów świata do wiary w Boga prawdziwego i do Kościoła, jaki symbolizowany jest przez Syjon i Jerozolimę. Ten temat obecny jest również w Łukaszowej perykopie ewangelicznej, gdzie pochód staje się ścieżką, jaka zaprowadzi pogan do zbawienia. Pan Bóg pragnie zbawienia wszystkich, tylko pod jednym warunkiem – trzeba tego chcieć. Taka jest Dobra Nowina u schyłku wakacyjnego czasu. Pan doświadcza swój umiłowany lud dla wykrzesania z nas wszystkich pokładów dobra – posłuchajmy o tym dzisiaj.
NAJŚW. MARYI PANNY CZĘSTOCHOWSKIEJ 26 sierpnia 2025
Dla nas, Polaków, liturgia słowa tego dnia ma szczególne znaczenie, gdyż garniemy się pod maryjny płaszcz, jednocześnie myślami wędrując na Jasną Górę. W tym duchu odczytujemy również słowo, które w pierwszym czytaniu zaprasza nas, aby na Maryję patrzeć jako na Stolicę Mądrości, która zachęca do przyjęcia nauki Bożej, zapewniając błogosławieństwo – szczęście. Również przez Ewangelię Maryja zwraca się do nas: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn. Tym samym poznajemy receptę na życie szczęśliwe – wystarczy robić to, czego Pan od nas oczekuje. Za psalmistą powtarzamy dziś, nazywając Maryję chlubą naszego narodu. Poznajmy zatem przez wysłuchanie słowa, jak wielką rolę odgrywa Matka Zbawiciela w dziele zbawiania świata.
DWUDZIESTA DRUGA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 31 sierpnia 2025
Lakoniczny tekst Syracha jest przede wszystkim zachętą do pokory. Jest to wstęp do dzisiejszej Ewangelii, w której rozważamy przypowieść obecną tylko w przekazie Świętego Łukasza. Jego tekst zestawia dwa kontrastujące ze sobą obrazy. Pierwszy przedstawia sytuację, w której pochopne wychodzenie przed szereg może nas postawić w bardzo wstydliwym położeniu. Drugi obraz to scena wynagradzania skromności zrealizowanej przez zajęcie ostatniego miejsca na uroczystości. Ta historia pokazuje sposób działania Boga – pokora jest nagradzana, pycha to powód ludzkiej zguby. Aby poznać, że nagrodą za ziemskie uniżenie się jest niebieskie wywyższenie, wysłuchajmy przepisu zawartego w słowie Bożym.
DWUDZIESTA TRZECIA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 7 września 2025
Ludzkie serce i umysł są ograniczone, w związku z czym nie jesteśmy w stanie poznać, a często zrozumieć zamiarów Pana Boga. Jednak nasz Stworzyciel doskonale zdaje sobie z tego sprawę, udzielając człowiekowi pomocy, o czym na koniec opowiada pierwsze czytanie. Z kolei w Ewangelii Pan Jezus stawia sprawę jasno: chcąc być Jego uczniem, trzeba Go postawić na pierwszym miejscu. Mowa tu o właściwej hierarchii relacji, gdzie nawet najbliższa rodzina nie może poprzedzać Chrystusa. List, jaki Paweł kieruje do Filemona, to zachęta do umiejętnego przewartościowania spraw w życiu ucznia Pana Jezusa. Namysł, mądre wybory i chrześcijańskie wartości – to obraz dzisiejszych czytań, których teraz wysłuchajmy.
ŚWIĘTO PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO 14 września 2025
Dziś liturgia słowa odbiega od cyklu niedzielnego z racji na przypadające jednocześnie święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Sprawa wywyższenia Chrystusa na drzewie krzyża jest tematem głównym, jaki zwiera słowo Boże tego dnia. Ewangelia wraca do tekstu z Księgi Liczb, gdzie usłyszmy o wywyższeniu przez Mojżesza węża na palu, kwitując, że tak samo koniecznym było wywyższenie Zbawiciela na Kalwarii. Jednocześnie Jezus w dialogu z Nikodemem stawia od razu jasno powód takiego biegu historii zbawienia – krzyżowa męka naszego Pana jest gwarancją wyeliminowania wiecznego potępienia człowieka wiary i darowania mu życia wiecznego. Dla uwydatnienia podniosłości misterium krzyża Paweł Apostoł w drugim czytaniu wzywa do ugięcia kolan przed Mesjaszem zawieszonym dla naszego zbawienia na drzewie. Tak jak niebo dla człowieka rodzi się dzięki Ofierze Jezusowego krzyża, tak wiara w niebo rodzi się ze słuchania, które niech będzie teraz udziałem nas wszystkich.
DWUDZIESTA PIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 21 września 2025
Narracja proroka Amosa otwierająca dzisiejszą liturgię słowa jest uzasadniona. Amos staje w obronie najuboższych, bo sam wcześniej doświadczył wykorzystania przez bogaczy, będąc ubogim. Ewangelia natomiast to kolejna przypowieść, która tym razem przedstawia nieuczciwego rządcę. Ku naszego zdziwieniu bogaty pracodawca poprze sposób zarząd, ale jest to obraz konieczny do zrozumienia przesłania Pana Jezusa, jakie dziś płynie z tej perykopy. Zrozumienie tej zagadkowej liturgii słowa tkwi w umiejętności rozwiązania ewangelicznego problemu na linii Bóg – mamona oraz podporządkowania spraw materialnych wyłącznie celom zbożnym. Dziś stół słowa zaprasza nas do zmierzenia się z tematyką ochrony biednych, unikania chciwości czy nie przedkładaniem kwestii materialnych ponad sprawy ducha. Zechciejmy wsłuchać się w słowo niosące ten bogaty krajobraz nauki Bożej.
DWUDZIESTA SZÓSTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 28 września 2025
Kolejny już tydzień daje nam okazję spotkania przez słowo z prorokiem Amosem, który tym razem wypomina butę i pychę bogaczom zajętym swoim wygodnictwem przy jednoczesnym braku zainteresowania sprawami społecznymi, jak chociażby upadek domu Józefa. W podobnym tonie wybrzmiewa Ewangelia, gdzie większą wrażliwość na biedę i ludzką krzywdę mają psy liżące wrzody, niż zobojętniały i zadufany w sobie bogacz. Dzisiaj słowo Boże nie potępia samego bogactwa, ono może być narzędziem użytym dla dobra drugiego, ale może być również sposobnością utonięcia w morzu własnego egoizmu. Pierwsza postawa może zaowocować niebem, a druga, jak w dzisiejszej przypowieści, być przyczyną wiecznego potępienia. Aby osiągnąć pierwsze, a unikać drugiego, posłuchajmy słowa Bożego.