Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska
Opiekun ks. Proboszcz
Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”
LEKTORZY
Historia posługi lektora
W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.
Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:
Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.
Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.
W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.
Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.
Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;
Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.
Bieżące komentarze do czytań:
DWUDZIESTA DRUGA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 28 sierpnia 2022
Słowo Boże dzisiejszej niedzieli stawia przed nami pytanie: gdzie tak naprawdę jest nasze serce, czy na pewno jest przy Bogu?
Księga Powtórzonego Prawa przypomina, że przykazania Boże zostały dane człowiekowi po to, by wskazywały mu drogę do szczęścia. Mądrość jest darem Bożym, słowem, które trzeba wprowadzać w czyn, jak zauważa w swoim Liście Święty Jakub.
Ewangelia przywołuje spotkanie, w którym biorą udział Pan Jezus i Jego uczniowie oraz faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ci ostatni mają pretensje do Pana Jezusa, że Jego uczniowie nie przestrzegają tradycyjnego rytuału obmycia przed posiłkiem. Są tak skupieni na sprawach formalnych, że tracą z oczu najważniejsze: samego Boga i istotę prawa, które ma służyć człowiekowi, a nie być ponad nim.
Słuchając słowa Bożego, przylgnijmy sercem do Bożego prawa miłości.
DWUDZIESTA TRZECIA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 4 września 2022
Wszelkie wysiłki człowieka, które zmierzają do zdobycia mądrości, są niewystarczające. Stąd płynie potrzeba uległości Duchowi Świętemu i pokora umysłu, która otwiera człowieka na mądrość prowadzącą do zbawienia. Prawdziwa mądrość to wybór Jezusa, którego naśladowanie wymaga powagi, rozumienia i zdolności do długofalowego planowania. Potrzeba chęci podjęcia wysiłku, zdecydowania, aby wytrwać do końca. Niejednokrotnie będziemy musieli dokonać generalnych porządków w naszej życiowej hierarchii wartości, zrezygnować z wszelkich półśrodków, kompromisów czy ustępstw na rzecz jedynie wygodnego i przyjemnego życia.
Otwórzmy nasze serca na słowa biblijnej mądrości, aby jeszcze bardziej pogłębić swoją przyjaźń z Bogiem.
DWUDZIESTA CZWARTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 11 września 2022
Pogardzani w społeczeństwie celnicy oraz grzesznicy przychodzili do Jezusa, aby Go słuchać. To przyjazne odniesienie Jezusa do nich powodowało, że otwierali oni swe serce na słowo Boże. Gdy uświadamiali sobie, że są duchowo chorzy, w nauce Jezusa odkrywali potrzebne im lekarstwo. A Jezus ukazywał im miłosierne oblicze Ojca. Przypominał, że miłosierdzie mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na spotkanego na drodze życia brata. Miłosierdzie otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu. Niesie ono ze sobą radość z nawrócenia grzesznika, który powrócił do wspólnoty, jak znaleziona owca do stada.
Otwórzmy się na słowo Boże i bądźmy jego uważnymi słuchaczami.
DWUDZIESTA PIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 18 września 2022
Posiadanie pieniędzy lub ich brak wiąże się z silnymi emocjami, jak też z pychą, zazdrością czy lękiem o utratę majątku. Niektórzy jednak potrafią trwonić majątek, w dodatku nie należący do nich. Jak ewangeliczny rządca, który chciał zaskarbić sobie życzliwość dłużników. Ostatecznie został pochwalony za roztropne postępowanie. Chociaż trudno Jezusa podejrzewać o sprzyjanie oszustwom i kradzieży, to jednak potrafi On dostrzec – nawet w działaniach zasługujących na negatywną ocenę – pozytywne aspekty. Roztropne jest myślenie o przyszłości. A relacje z ludźmi dużo ważniejsze od samego majątku.
Pozwólmy słowu Bożemu przeniknąć do naszego serca, by mogło je skutecznie przemieniać.
DWUDZIESTA SZÓSTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 25 września 2022
„Bycie człowiekiem” – to znaczy okazywanie wrażliwości na potrzeby innych ludzi – dotyczy każdego. Chrześcijanin jako uczeń Jezusa ma przeżywać swoje życie w kluczu miłosierdzia, które pozwala mu odkrywać wieczność pośrodku czasu. Nie można wciąż kryć się w życiu, jak uczynił to ewangeliczny bogacz, za parawanem bogactwa. Bo to czyni ślepym, nieczułym i obojętnym na los potrzebującego. Kto inwestuje tylko w doczesność i dobra materialne, musi się zadowolić tym, co one oferują, zatem tymczasowością i śmiertelnością. Kto natomiast nauczył się polegać na Bogu, zainwestował w ten sposób w życie wieczne.
Wsłuchajmy się w słowo Boże, by z odwagą stawać się darem dla innych.
DWUDZIESTA SIÓDMA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 2 października 2022
Wierność jest całkowitym zaufaniem, które sprawiedliwy pokłada w Bogu. To zaufanie podtrzymuje go nawet w najtrudniejszych chwilach. Ma bowiem świadomość, że to Bóg kieruje losami świata i potrafi wyprowadzać dobro nawet ze zła. Nawet nieszczęścia nie zniechęcają człowieka wiernego, bo ma świadomość, że trudności przemijają, a Bóg trwa wiecznie. Słowo „wiara” oznacza stałość, pewność i zaufanie. Kto ma wiarę, umie przyjmować różne doświadczenia i cierpliwie podążać do przodu. Cokolwiek się wydarzy, wie, że jest w rękach Bożych, zatem w najlepszych rękach. Wiara działa w świecie przez miłość, a jej sprawdzianem jest zdolność podjęcia pokornej służby na rzecz bliźnich.
Wsłuchani w słowo Boże prośmy, by Pan przymnażał nam wiary.
DWUDZIESTA OŚMA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 9 października 2022
Często słyszymy, że ludzie mają potrzebę okazywania wdzięczności za otrzymane dobro. Poczucie wdzięczność to nie tylko przejaw dobrych manier, ale postawa, która jest miernikiem wielkości człowieka, jego bezinteresowności i szlachetności. Człowiek wdzięczny to ten, kto dostrzega, że nie wszystko zawdzięcza sobie samemu, ale jest dłużnikiem innych. Samarytanin – cudzoziemiec jako jedyny docenił obdarowanie i miłość Boga. Pozostałych dziewięciu skupiło się jedynie na fakcie odzyskania zdrowia, jakby wszystko im się należało. Podobnie wielu współczesnych nam ludzi, którzy nauczyli się narzekania i biadolenia na wszystko wokół siebie.
Otwórzmy się na słowo Boże, aby pomogło nam w poszukiwaniu i znajdowaniu Boga we wszystkich rzeczach.
DWUDZIESTA DZIEWIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 16 października 2022
Modlitwa to nie tylko wypowiedzenie słów, ale przede wszystkim trwanie przy Bogu nawet wtedy, kiedy wydaje się to beznadziejne. Słowo Boże każe nam zastanowić się nad potrzebą wytrwałego modlenia się. Warto spojrzeć na biblijnego Mojżesza, który trwał ufnie przed Panem z wzniesionymi do góry rękami, by wyprosić zwycięstwo nad nieprzyjacielskim oddziałem Amalekitów. Kiedy ręce Mojżesza opadały, wtedy przewagę zyskiwali Amalekici. Szczególnie trudne chwile przeżywała wdowa, która błagała sędziego o pomoc. To pokazuje, że modlitwa musi stać się intensywna, gdy zdarzenia wystawiają nas na próbę.
Otwierajmy się na słowo Boże, w którym Pan mówi do naszego serca i pragnie być blisko nas.
TRZYDZIESTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 23 października 2022
Stawać się w oczach Bożych coraz lepszym jest możliwe jedynie wtedy, gdy działa w człowieku łaska. Otwarciem się na Boże działanie jest pełna pokory modlitwa, w której stajemy przed Panem jako grzesznicy. Chrystus wyraźnie krytykuje „fasadową pobożność”, która zamiast rozwijać relację z Bogiem skupia się jedynie na własnej doskonałości. Nie wystarczy też bycie kolekcjonerem dobrych uczynków, aby trzeba rozwijać w swoim sercu świętość. Kiedy stajemy do modlitwy z sercem skruszonym i w duchu pokory, nasza modlitwa przenika niebiosa i staje się miłą Bogu. Świadomość własnej słabości i niewystarczalności jest miejscem objawienia Bożego miłosierdzia.
Wsłuchajmy się w słowo Boże, abyśmy potrafili patrzeć na innych z miłością i nimi nie pogardzali.
TRZYDZIESTA PIERWSZA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 30 października 2022
Jerycho, jedno z najbogatszych miast kraju, położone w żyznej części Judei, sprowadzało wiele towarów, pobierając wysokie daniny publiczne. W realiach rzymskiej okupacji poborcy podatków byli ludźmi tak bogatymi, jak i nielubianymi z racji na współpracę z okupantem, ale i powszechną nieuczciwość. Przełożonym takich właśnie ludzi jest Zacheusz, człowiek zdemoralizowany i niezwykle zamożny. Mimo iż był on daleki duchowo od Jezusa, pragnął jednak Go zobaczyć. W tym celu wspina się na wysoką sykomorę. Postawa Zacheusza bardzo dobitnie wskazuje na fakt, że spotkanie z Jezusem może zmienić dotychczasowe życie, nawet gdy człowiek znajduje się po ludzku na pozycji przegranej.
Niech zasłuchanie w słowo Boże pomoże nam patrzeć na innych oczami Jezusa.
WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH 1 listopada 2022
Na pytanie: „Jak można stać się dobrym chrześcijaninem?” – odpowiedź wydaje się prosta: trzeba, aby każdy – na swój sposób – czynił to, co mówi Jezus, głosząc błogosławieństwa będące swoistą „konstytucją królestwa Bożego”. W nich zostało naszkicowane oblicze Mistrza, do ukazywania którego w życiu codziennym jesteśmy powołani. Błogosławieństwa są komentarzem do przykazań Dekalogu i ich pogłębieniem. Stanowią „dowód tożsamości chrześcijanina”, który na co dzień musi konfrontować się z wieloma przeciwnościami. Błogosławiony to przecież szczęśliwy, czyli święty.
Niech słowo Boże pomoże nam zanurzyć się na nowo w promieniach Bożej energii, poznać wolę Bożą i podporządkować jej całe życie.
TRZYDZIESTA DRUGA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 6 listopada 2022
Troska o życie wieczne odgrywa w życiu wielu współczesnych ludzi rolę drugorzędną, a niekiedy jest uważana za coś wprost wstydliwego. Wielu ludzi próbuje też przykładać ziemską miarę, by oceniać rzeczywistość nadprzyrodzoną. A ta rzeczywistość okazuje się jakże różna od naszych wyobrażeń. Nasze poszukiwania życia wiecznego to wyraz odwagi wiary, która poważnie traktuje zachęty do odkrywania Boga jako pełni szczęścia. Obrazuje to historia prześladowań rodu Machabeuszów. Determinacja i odwaga udręczonych braci oraz pewność, że są w rękach Stwórcy, daje im ogromną siłę znoszenia największych męczarni. Wobec oprawców przyjmują postawę pełną godności.
Niech słowo Boże pomoże nam ożywić wspólnotę z Bogiem, który jest Dawcą życia wiecznego.
TRZYDZIESTA TRZECIA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 13 listopada 2022
Ziemska rzeczywistość stanowi jedynie odbicie piękna, którym jest sam Bóg. Pretekstem do proroctwa Jezusa o zburzeniu Jerozolimy była uwaga o wystroju budowli przyozdobionej pięknymi kamieniami i darami. Rozważania na temat budowli, która powstawała już od 46 lat, były pretekstem do wyrażenia o wiele ważniejszej prawdy. Jezus naucza, że Jego uczniów czekają prześladowania. Jest to nieodłączny element życia Kościoła w każdym czasie i we wszystkich okresach, także i w obecnych czasach. Jest do także moment „składania świadectwa”. Bóg nie opuszcza prześladowanych, spieszy im z pomocą przez cnotę męstwa, dzięki której mogą z odwagą świadczyć o Bogu żyjącym na wieki.
Niech słowo Boże pobudzi nas do składania odważnego świadectwa o Jezusie.
JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA 20 listopada 2022
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla, a od 1969 roku także Króla Wszechświata, przenika podwójne przesłanie. Chodzi o zrozumienie, jaka jest rola Chrystusa w dziejach zbawienia i odkrycie, kim jest On dla nas osobiście. Królowanie Jezusa nie jest egoistycznym narzucaniem swej woli i władzy, aby jak najbardziej wykorzystać poddanych, lecz jest cierpliwym czekaniem na każdego, kto w swojej wolności i pokorze zbliży się do Niego, aby zaczerpnąć ze zdrojów zbawienia. Jezus króluje z wysokości krzyża. To co przez Jego oprawców zostało przewidziane jako kara, poniżenie i upokorzenie, staje się znakiem Jego mocy i panowania.
Niech słowo Boże pomoże nam nieustannie poddawać się królowaniu Jezusa.