Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska

Opiekun ks. Proboszcz

Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”

LEKTORZY

Historia posługi lektora

W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.

Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:

Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.

Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.

W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.

Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.

Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;

Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.

Bieżące komentarze do czytań:

23 lutego 2025 – VII niedziela zwykła

Początek dzisiejszej liturgii słowa zabiera nas w czasy prześladowania Dawida przez

Saula, jego teścia, widzącego w zięciu zagrożenie dla własnego życia po to, by objąć królestwo. Mający świadomość zagrożenia życia Dawid nie wykorzystuje jednak sposobności, aby zgładzić wroga. Powodów takiej decyzji upatrujemy w kończącym pierwsze czytanie zdaniu pełnym ufności wobec Boga, który nagradza człowieka za wierność i sprawiedliwość. Historia ta ma swoją kontynuację w Łukaszowym przekazie ewangelicznym, gdzie uczyć się mamy, że miłość bliźniego, prowadząca nawet do miłości nieprzyjaciół, jest nakazem Prawa Bożego, a zarazem podstawową cechą ucznia Jezusa. 

Niech Bóg, który powołał nas do miłości, dzisiaj dotknie nas również łaską wiernego słuchanie Jego słowa.

2 marca 2025 – VIII niedziela zwykła

 Dziś słowo Boże demaskuje przykrą cechę nas wszystkich – pochopne ocenianie człowieka. Już pierwsze czytanie stawia sprawę jasno, aby nie wydawać opinii, zanim nie poznamy naszego współrozmówcy. Ta niedziela jest dla nas okazją do rachunku sumienia również dzięki Ewangelii, która nakłania nas do zatrzymania się nad tematem osądu, dwulicowości i obłudy. Przez te czytania Bóg konfrontuje nas z prawdą, by poznania człowieka nie ograniczać do przelotnej chwili, ale włożyć w to odpowiednio wiele wysiłku, bo człowiek to skomplikowana istota, ale jak Święty Paweł zapewnia w swym Liście do Koryntian: nasz trud nie pozostaje daremny w Panu. 

Trudu również potrzebuje nasze słuchanie, które jest drogą do poznania tego, czego oczekuje od nas Pan Bóg, zatem i na ten wysiłek pozwólmy sobie w tę dzisiejszą niedzielę.

5 marca 2025 – Środa Popielcowa

 Wezwanie do nawrócenia płynącego z serca to główny temat pierwszej wielkopostnej liturgii słowa. Wszystko, co człowiek powinien czynić w tym kontekście, ma brać swoje źródło wyłącznie z pobudek wiary, zgodnie z tym, do czego już na samym początku wezwie nas Joel, nakazując, aby rozdarciu podlegało ludzkie serce, a nie zewnętrzna szata. Wówczas nagrodą dla grzesznika ma być zmiłowanie się Pana – tą właśnie deklaracją kończy się pierwsze czytanie. Trzykrotne ewangeliczne stwierdzenie: a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie, jest już tylko potwierdzeniem starotestamentalnej zasady postu, którego owoce zależą od okoliczności jego praktykowania. Tylko ci, którzy post, jałmużnę i modlitwę w tym świętym czasie będą praktykowali w zaciszu własnej izdebki, mogą liczyć na nagrodę nieba.

Z potrzeby serca i dla własnego nawrócenia z uwagą wysłuchajmy słów otwierających święty czas Wielkiego Postu.

9 marca 2025 – I niedziela Wielkiego Postu

 Wspólnym mianownikiem liturgii słowa otwierającej cykl katechez pokutnych tegorocznego Wielkiego Postu jest temat wiary. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim czytaniu poznajemy typowe dla danej wspólnoty Credo. I tak w Księdze Powtórzonego Prawa usłyszymy o izraelskim wyznaniu wiary, przez które Naród Wybrany z tęsknotą wspomina dzieła Boże dokonane dla tej społeczności. Natomiast autor Listu do Rzymian przedstawia Credo Kościoła – wyznanie wiary chrześcijańskiej, które nie powinno być tylko zewnętrznie, na pokaz, ale być ukazane ustami i sercem. Wiara Jezusa przedstawiona w Ewangelii to z kolei sposób walki z trzema pokusami zlokalizowanymi w trzech miejscach, które definitywnie zostaną pokonane na drzewie krzyża. 

Słuchanie to jeden z warunków owocnie przeżytego Postu, zatem już na jego progu wzbudźmy w sobie tę postawę.

16 marca 2025 – II niedziela Wielkiego Postu

Trudne chwile życia przechodzi się o wiele łatwiej, mając pewność, że jest się potrzebnym i kochanym. Podobne doświadczenie przedstawia dziś liturgia słowa. Analogicznie do poprzedniej niedzieli, gdzie głównym tematem była wiara, dziś sprawa przymierza pozwala bohaterom przejść z Bożym wsparciem przez to, co trudne. Gdyby Abraham w pierwszym czytaniu najpierw nie usłyszał Boskiego zapewnienia o swoim wybraństwie, noc ciemności i snu wywołującego lęk mogłyby diametralnie zmienić tę historię. Podobnie Jezus przechodzi przez doświadczenie opuszczenia przez najbliższych, dalej mękę i śmierć, ponieważ wcześniej na Górze Tabor Jego Ojciec Niebieski daje Mu zapewnienie, że jest umiłowanym Synem. 

Przymierze Boga i człowieka zawarte jest w słowie, którego zechciejmy z uwagą

wysłuchać.

19 marca 2025 – Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca NMP

Liturgia słowa uroczystości Świętego Józefa to dowód wierności Pana Boga obietnicom, jakie składa. Ludzką odpowiedzią wobec tego jest pokorna wiara i zaufanie, mimo zupełnie niesprzyjających okoliczności życia, stąd stwierdzenie autora Listu do Rzymian, że Abraham uwierzył nadziei wbrew nadziei. Podobnie sprawa się ma z bohaterem tego dnia, Opiekunem Syna Bożego – Józefem. Jego wielkość i godność powodowana królewskim pochodzeniem z rodu Dawida po ludzku byłyby niewystarczające, dlatego jak Abraham jest przykładem wiary nieugiętej. Mimo wątpliwości mąż wiary – Józef zbudziwszy się ze snu, uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański. 

Przyjmijmy dziś słowo Boże na wzór Abrahama i Józefa – bezgranicznie wierzących Bogu nawet wtedy, gdy wszystko inne wskazuje, by tego nie czynić.