Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska

Opiekun ks. Proboszcz

Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”

LEKTORZY

Historia posługi lektora

W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.

Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:

Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.

Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.

W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.

Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.

Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;

Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.

Bieżące komentarze do czytań:

DRUGA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                        15 stycznia 2023

Pan Bóg ma konkretny plan Zbawienia i każdy człowiek ma w nim swoje miejsce:

– Prorok Izajasz kreśli obraz Sługi Bożego, który odnowi Izraela i będzie światłością dla pogan; przyniesie zbawienie aż do krańców ziemi. Odnajdujemy tu zarys duchowej sylwetki Pana Jezusa.

– Święty Jan Chrzciciel w sposób bardzo jasny i jednoznaczny wskazuje uczniom Pana Jezusa jako Baranka i Syna Bożego.

– Święty Paweł – Apostoł Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, służą uświęconym w Chrystusie i powołanym do świętości.

–  Każdy z nas może dodać od siebie słowa Psalmisty: „Z nadzieją czekałem na Pana, a On się pochylił nade mną”.

Trwajmy w Bożym objęciu, słuchając słowa Bożego, poprzez które Pan Bóg pragnie nas prowadzić.

TRZECIA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                   22 stycznia 2023

Ziemie Zabulona i Neftalego to Galilea – obszar położony na północy Izraela. Złupiona dotkliwie przez Asyrię, zamieszkiwana w czasach biblijnych głównie przez pogan, mieszcząca się na szlaku przemieszczających się armii i karawan kupieckich. Właśnie tam Izajasz zapowiada pojawienie się wielkiej światłości. Po aresztowaniu Jana Chrzciciela, Pan Jezus udaje się z rodzinnego Nazaretu do Kafarnaum, właśnie na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego, i tam zaczyna głosić przybliżenie się królestwa niebieskiego, i potrzebę nawrócenia. „Pan moim światłem i zbawieniem moim” – mówi Psalmista.

Słuchając słowa Bożego, podążajmy sercem za Bożym światłem. Pozwólmy Panu rozświetlać nasze ciemności, podejmując Jezusowe wezwanie.

CZWARTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU            29 stycznia 2023

         Prorok Sofoniasz wzywa Naród Wybrany do opamiętania i nawrócenia. Tylko postawa skruchy może przyczynić się do uwolnienia ludu od kary. Nadzieja na łaskę miłosierdzia Bożego rodziła się z faktu, że w Izraelu była duża liczba tzw. ubogich ziemi, którzy pozostali wierni Panu Bogu. Dlatego w obliczu powszechnego upadku moralnego prorok właśnie do nich kieruje szczególne wezwanie, aby nie ustawali w gorliwości i wierności, bo to jedyna szansa, aby powstrzymać gniew Boży. Myśl tę podejmuje Święty Paweł, według którego wiara nie opiera się na mądrości, ale na miłości i prostocie. Do takich wyznawców przyzna się Pan Jezus w dniu ostatecznym.

         Otwórzmy nasze serca na słowo Boże, aby dopomogło nam stać się ubogimi Pana.

OFIAROWANIE PAŃSKIE                          2 luty 2023

Piękne są prorockie wizje. Malachiasz w niezwykły sposób prezentuje czas przyjścia Pana Jezusa do świątyni. Przedstawiona jest tu wyraźnie Jezusowa misja oraz misja zapowiadającego Go Jana Chrzciciela: potrzeba oczyszczenia i udoskonalenia Ofiary. Przyniesienie Dziecka do świątyni i złożenie ofiary według Prawa – taki, wydawałoby się zwyczajny, choć uroczysty moment – ma szczególny wymiar duchowy: jest radością nieba i ziemi. Zauważalna jest ona w słowach Symeona, pobożnego, starszego człowieka, który wyczekiwał Zbawiciela, dlatego właśnie potrafił Go rozpoznać i wiedział, kim On jest. To istotny moment w dziejach zbawienia, kiedy spotykają się i realizują pragnienia Boże i ludzkie.

Wpatrujmy się w Pana Jezusa, słuchając z uwagą słowa Bożego.

PIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU               5 luty 2023

Jak nieść w sobie światło Bożej łaski? Jak być Bożym człowiekiem w swoim środowisku życia? O tym mówi nam dzisiaj liturgia słowa. Prorok Izajasz wskazuje na zrozumienie potrzeb i miłosierdzie wobec potrzebujących ludzi. Święty Paweł zwraca uwagę, że nie należy zdobywać ludzi dla Pana Jezusa za pomocą sposób, które wskazuje ten świat, ale pozwolić Panu Bogu mówić przez nas tak, jak On chce. Ewangeliczne obrazy soli i światła mówią o wewnętrznej postawie. Odrobina soli nadaje potrawie smak. Nawet małe świadectwo życia Ewangelią sprawia, że Pan Bóg zostaje przyjęty na niegościnnej dla Niego ziemi.

Mamy światło – rozpoznaliśmy Syna Bożego – największy dar Boży. Niech słowo Boże jaśnieje w naszych sercach teraz, kiedy będziemy nim się karmić, i później, gdy będziemy nim żyć i karmić innych.

SZÓSTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU               12 lutego 2023

Po co są przykazania Boże? Dlaczego Pan Bóg stawia wymagania? Jak dokonywać mądrych wyborów? Dzisiejsza liturgia słowa odkrywa przed nami Bożą myśl. Człowiek jest wolny. Może wybierać między dobrem a złem. Ale nieraz nasze „pozorne dobro” przedkładamy nad dobro innych i czynimy zło. Pan Bóg pragnie dobra i szczęścia wszystkich. W głębi serca takie też jest nasze pragnienie. Boże przykazania to wielki dar dla nas: to kierunkowskazy na drogach życia, wskazujące którędy można bezpiecznie i szybko dotrzeć do spełnionego, pięknego i szczęśliwego życia.

Niech Pan da nam łaskę uważnego słuchania i usłyszenia sercem słowa Bożego. Niech ono kształtuje w nas miłość, która będzie wypełnieniem słowa, i radością dla wszystkich.

SIÓDMA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU                19 lutego 2023

Panu Bogu nie jest obojętne, jak traktujemy drugiego człowieka. Księga Kapłańska zaznacza, że nie ma miejsca na nienawiść, pomstę czy urazę w stosunku do brata, a nawet zachodzi obowiązek upomnienia go, gdy błądzi. Ewangelia zachęca do miłowania nieprzyjaciół i modlitwy za nich. W ten sposób stajemy się podobni do Pana Boga, który kocha bezwarunkowo i zawsze pragnie ostatecznego szczęścia człowieka. Czyn miłosierdzia dźwiga zarówno obdarowanego, jak i obdarowującego. Każdy bliźni, nawet nieprzyjaciel, jest świątynią Pana Boga, jak przypomina Święty Paweł, świątynią, którą trzeba w nim ratować, bo serce bliźniego jest dla nas tajemnicą.

Wysłuchajmy słowa Bożego, pozwólmy mu leczyć, oczyszczać i pielęgnować nasze serca, abyśmy mogli być uczniami Pana Jezusa.