Zmarł Zdzisław Dłużak
„Ja nie umieram, ja wstępuję w życie” Św. Teresa z Lisieux
Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 24 października 2020 r. w godzinach wieczornych w wieku 78 lat, w Szpitalu Powiatowym w Szczecinku zakończył swoje pełne miłości, dobroci służby życie nasz parafianin i długoletni kościelny śp. Zdzisław Dłużak.
O ceremonii pogrzebowej poinformujemy w późniejszym czasie.
Różaniec do granic Nieba - Zapowiedz
„Wierzymy, że jeśli w tej trudnej sytuacji epidemii i kryzysu w Kościele, uderzymy w najbardziej mroczny punkt i powiemy „zgrzeszyliśmy”, to Pan Bóg ześle nam miłosierdzie i będzie wstawiał się za nami, wspierał nas” – powiedział Maciej Bodasiński z Fundacji Solo Dios Basta, która jest organizatorem akcji modlitewnej „Różaniec do granic Nieba”.
Od 1 do 8 listopada będzie trwała ogólnopolska modlitwa podczas nawiedzenia grobów rodzinnych i zachęcająca do wzywania wstawiennictwa dzieci poczętych zmarłych w wyniku poronienia lub też w wyniku aborcji oraz ofiarowania odpustu za dusze zmarłych.
Organizator wydarzenia Maciej Bodasiński podaje, że ta modlitwa może przynieść owoce pojednania i przebaczenia. Zachęcał do udziału i organizacji wydarzenia.
„Podczas wizyty na cmentarzu, jeśli będzie to możliwe, zwracamy się 1 listopada do dzieci z modlitwą, która niedługo będzie dostępna na stronie internetowej. Przepraszamy Pana Boga za całe to zło. Prosimy dzieci o wybaczenie, prosimy by śmierć nie mogła nad nami zapanować, prosimy je o wstawiennictwo. Będzie to krótka, treściwa modlitwa. Ważne by taką modlitwą ogarnąć wszystkie osoby w naszej rodzinie”.
W ramach wydarzenia w oktawie uroczystości Wszystkich Świętych w parafiach organizatorzy proponują codzienną, pokutną modlitwę różańcową, zachęcają także księży proboszczów do dzielenia się własnym programem.
„Jeśli nie jest to możliwe w parafii to w domu czy pod krzyżem przydrożnym. Tam spotykamy się codziennie na modlitwie pokutnej. Przez wszystkie ostatnie lata Matka Boża podczas uznanych objawień mówi jedną rzecz: pokuta, pokuta, pokuta. Mówi też, że nad świat nadchodzą straszne wydarzenia. Lekarstwem na to jest pokuta za grzechy. Chcielibyśmy prosić wszystkich z Was o podjęcie takiego wysiłku. Codziennie spotykamy się na modlitwie i pokutujemy za grzechy przed Panem Bogiem.
Na stronie rozaniecdogranic.pl dostępne będą propozycje rozważań różańcowych, które mogą być pomocne w organizacji wydarzenia w parafiach i wspólnotach. Zostały przygotowane na podstawie nauczania: ks. Jerzego Popiełuszki, kard. Stefana Wyszyńskiego, o. Maksymiliana Kolbego, s. Faustyny, św. Jana Pawła II, ks. Franciszka Blachnickiego, ks. Piotra Pawlukiewicza oraz Alicji Lenczewskiej.
„Pomysł powstał na gorąco pod wpływem lęku, niepewności, która w nas jest. I wołania Pana Boga o nawrócenie, który krzyczy chyba do nas przez te wydarzenia. Nie wiemy jaki będzie odzew w tak krótkim czasie natomiast zainteresowanie jest bardzo duże” - Maciej Bodasiński - wspołorganizator akcji Różaniec do granic Nieba
Aneks do Zarządzenia Biskupa
Koszalińsko-Kołobrzeskiego dotyczącego zasad bezpieczeństwa i higieny oraz duszpasterstwa w czasie epidemii koronawirusa SARS-CoV-2
Po ukazaniu się Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 października 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów
i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, należy przyjąć, że:
Punkt 2 w brzmieniu:
Uczestnictwo wiernych w sprawowanych liturgiach i innych działaniach duszpasterskich
1. Strefa żółta:
* w uroczystościach religijnych może uczestniczyć maksymalnie 1 osoba na 4m2.
2. Strefa czerwona:
* podczas uroczystości religijnych nie więcej niż 1 osoba na 7m2.
Inne, ewentualne ograniczenia będą przekazywane po ukazaniu się Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów.
Otrzymuje brzmienie:
Uczestnictwo wiernych w sprawowanych liturgiach i innych działaniach duszpasterskich
1. Strefa żółta:
* w liturgii w obiektach kultu może uczestniczyć maksymalnie 1 osoba na 4m2, uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa;
* na zewnątrz uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa;
* na spotkaniach pozaliturgicznych liczba uczestników nie może przekroczyć 20 os., uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa.
2. Strefa czerwona:
* podczas liturgii w budynkach może przebywać nie więcej niż 1 osoba na 7m2, uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa;
* na zewnątrz uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa;
* w spotkaniach pozaliturgicznych liczba uczestników nie może przekroczyć 10 os., uczestnicy przebywają w odległości nie mniejszej niż 1,5 m oraz realizują obowiązek zakrywania ust i nosa.
+ Edward Dajczak
Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski
Łukasz Gąsiorowski
Dyrektor Wydziału Duszpasterskiego
Dezynfekcja
W trosce o bezpieczeństwo nas wszystkich,
w dniu dzisiejszym (17 X),
została przeprowadzona gruntowna dezynfekcja wnętrza kościoła
i pomieszczeń towarzyszących.
Zarządzenie Biskupa Koszalińsko-Kołobrzeskiego
dotyczące zasad bezpieczeństwa i higieny oraz duszpasterstwa w czasie epidemii koronawirusa SARS-CoV-2
Gwałtownie rozszerzająca się epidemia jest dla nas wszystkich bardzo trudnym doświadczeniem. Od 17 października br. w całym kraju władze państwowe wprowadzają nowe narzędzia do walki z koronawirusem. W tym czasie szczególnie powinien nam towarzyszyć duch solidarności i braterstwa. Biorąc pod uwagę nasze możliwości wspierajmy tych, którym jest teraz szczególnie trudno. Bardzo proszę, aby Parafialne Zespoły Caritas, wspólnoty kościelne, skauci, harcerze, młodzież z Oazy i KSM-u, otoczyły opieką osoby starsze, chore i samotne. Proszę, aby w tym trudnym czasie nikt nie pozostawał bez opieki.
Wyrazem naszej miłości i wzajemnej odpowiedzialności za siebie są przyjęte w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej reguły bezpieczeństwa i higieny wydawane przeze mnie w kolejnych wskazaniach i zarządzeniach. W związku z tym przypominam o dotychczas obowiązujących zasadach oraz przekazuję dodatkowe postanowienia, które należy wdrożyć podczas liturgii i innych działań duszpasterskich na terenie całej diecezji.
Proszę o przyjęcie ze zrozumieniem poniższych wytycznych i ścisłe ich przestrzeganie, nawet jeśli wierni wprost nie zgłaszają takich oczekiwań lub wydaje się, że w danej parafii nie ma takich potrzeb. Proszę również o jasne ich komunikowanie wiernym, co zwiększa komfort uczestnictwa w życiu Kościoła. Biorąc pod uwagę zagrożenie, z którym mierzymy się jako wspólnota Kościoła, wszystkie wskazania dotyczące duszpasterstwa w czasie SARS-CoV-2 będą od dnia dzisiejszego wydawane w formie zarządzeń, a nie jak dotychczas w formie wskazań.
1. Dyspensa
W nawiązaniu do Komunikatu Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski z dnia 16 października 2020 r., wobec nowych obostrzeń sanitarnych podczas zgromadzeń religijnych, mając na uwadze zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, kan. 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), niniejszym udzielam dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej do dnia 28 listopada 2020 r. następującym wiernym:
a. osobom w podeszłym wieku;
b. osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp.);
c. osobom, które czują trudny do pokonania lęk przed zarażeniem;
d. osobom, które nie będą mogły skorzystać z możliwości uczestnictwa we Mszy św. ze względu na ograniczenie liczby wiernych w kościołach w strefach tzw. „czerwonej” i „żółtej”.
2. Uczestnictwo wiernych w sprawowanych liturgiach i innych działaniach duszpasterskich
A: Strefa żółta:
- w uroczystościach religijnych może uczestniczyć maksymalnie 1 osoba na 4m2.
B: Strefa czerwona:
- podczas uroczystości religijnych nie więcej niż 1 osoba na 7m2.
Inne, ewentualne ograniczenia będą przekazywane po ukazaniu się Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów.
3. Udzielanie Komunii Świętej
a. Podczas każdej liturgii należy umożliwić wiernym przyjęcie Komunii Świętej zarówno bezpośrednio do ust, jak i na rękę. Przypominam, że prawo liturgiczne Kościoła dopuszcza jako równoważne, dwie formy przyjmowania Komunii św. O formie tej decyduje każdy wierny, w sposób wolny i nieskrępowany. Naszą zaś sprawą, jako duszpasterzy, jest w tej sytuacji epidemiologicznej, zadbać o bezpieczeństwo i podać porządek udzielania Komunii św., zachowując tym samym szacunek do wyboru wiernych, co do sposobu, w którym chcą przyjąć Komunię św.
b. Za każdym razem należy wyraźnie ogłosić porządek przyjmowania Komunii Świętej. Należy utworzyć oddzielne rzędy dla przyjmujących Komunię Świętą bezpośrednio do ust i na rękę. Jeśli obecny jest jeden szafarz, komunikuje on najpierw rząd przyjmujących na rękę, a następnie rząd przyjmujących do ust. Jeśli jest większa liczba szafarzy, wówczas każdy z nich komunikuje w oddzielnym rzędzie.
c. Kapłan lub inny szafarz rozdający Komunię Świętą winien bezpośrednio przed, jak i po tej czynności, zdezynfekować ręce, a podczas niej mieć nałożoną maseczkę.
4. Sakrament pokuty i pojednania
Należy zadbać o należyte zabezpieczenie konfesjonałów, co jest ważne zwłaszcza w kontekście zbliżającego się okresu spowiedzi przed Uroczystością Wszystkich Świętych oraz przed Bożym Narodzeniem.
a. Wolno spowiadać poza konfesjonałami, w przygotowanych do tego pomieszczeniach.
b. Nie wolno używać tzw. konfesjonałów zamkniętych (szafowych).
c. W konfesjonałach na kratkach najlepiej od strony penitenta oraz spowiednika należy umieścić folie ochronne i wymieniać je przynajmniej raz w tygodniu.
d. w konfesjonałach należy umieścić środek do dezynfekcji z dozownikiem rozpylającym, prosząc penitentów, aby każdy po sobie zdezynfekował folię.
5. Bierzmowania
Wobec obecnej sytuacji epidemiologicznej i ograniczeniach w liczbie osób mogących uczestniczyć we Mszach św. w kościołach oraz zasadach funkcjonowania szkół w strefach żółtej i czerwonej, należy zawiesić wszystkie bierzmowania do odwołania.
6. Spotkania grup i wspólnot parafialnych
Zasadnym wydaje się być przeniesienie wszystkich spotkań grup i wspólnot parafialnych do kościołów.
7. Uroczystość Wszystkich Świętych i modlitwa na cmentarzach
a. W związku ze zbliżającą się Uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym należy zachęcać wiernych do indywidualnego nawiedzania cmentarzy, rozkładając odwiedziny grobów swoich bliskich na całą oktawę uroczystości (proszę przypomnieć o możliwości uzyskania odpustu).
b. Wobec ograniczeń sanitarnych dotyczących liczby osób mogących uczestniczyć w zgromadzeniach publicznych, należy zrezygnować z uroczystości na cmentarzach w dniu 1 listopada, a zamiast tego zaprosić wiernych do udziału w liturgiach sprawowanych w ciągu dnia w świątyniach. Zamiast jednej tradycyjnej procesji można zaproponować nabożeństwa za zmarłych w kolejnych dniach listopada (Agenda liturgiczna diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, ss. 448-460). Można też zwiększyć liczbę odprawianych Mszy św. w kościołach.
8. Wizyta duszpasterska (tzw. kolęda)
a. W najbliższym roku w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej nie odbędzie się wizyta kolędowaw tradycyjnej formie.Zamiast odwiedzin przez duszpasterzy w domach należy zaprosić mieszkańców do kościoła w mniejszych grupach na wieczorną Mszę św., np. mieszkańców poszczególnych ulic lub małych miejscowości. Intencją tej Mszy św. winna być modlitwa za zaproszonych danego dnia parafian.
b. Podczas Mszy św. należy wygłosić okolicznościową homilię oraz odmówić modlitwę błogosławieństwa nad zebranymi i pozostałymi w domach mieszkańcami, zwłaszcza chorymi. Można także poświęcić wodę, którą wierni przyniosą do kościoła w ich własnych naczyniach, a po poświęceniu zabiorą do domów.
c. Po liturgii należy poprowadzić kolędowanie oraz rozmowę, poruszającą bieżące kwestie parafialne. Wskazane jest też rozdanie modlitwy do odmówienia w domach.
d. Warto zachęcić wiernych, by po powrocie do domów odprawili celebrację „liturgii rodzinnej”, odmawiając modlitwę, której tekst otrzymali w świątyni, oraz kropiąc mieszkanie wodą święconą (teksty modlitw zostaną przygotowane dla parafii w odpowiednim czasie).
9. Środki ochrony osobistej
Maseczek lub przyłbic zakrywających nos i usta winni używać:
a. wierni uczestniczący w liturgii, chyba że mają zwolnienie wynikające z przeciwskazań medycznych,
b. pracownicy kościelni w sytuacjach kontaktu z innymi osobami (np. podczas zbierania składki czy w czasie przygotowania paramentów w świątyni, w której przebywają inne osoby),
c. służba liturgiczna podczas liturgii i przygotowania do niej, z wyjątkiem diakona, lektora i psalmisty w momentach czytania lub śpiewu,
d. celebransi – przynajmniej podczas rozdawania Komunii św. i procesji przez świątynię.
Parafia powinna zaopatrzyć się w dozowniki płynu dezynfekującego (spis certyfikowanych preparatów dezynfekujących – link w treści e-mail), które należy ustawić przy drzwiach wejściowych (lecz nie w kropielnicach). Należy ponadto przy drzwiach wejściowych umieścić przypomnienie o obowiązku stosowania maseczek i liczbie osób mogących uczestniczyć w liturgiach sprawowanych w świątyni w zależności od strefy, w której dany kościół lub kaplica się znajduje.
Zachęcam ponadto, aby na zakończenie Mszy św. powrócić do praktyki śpiewu Suplikacji w intencji ustania epidemii, za chorych i personel medyczny oraz w intencji zmarłych. Proszę także, aby wezwać wiernych do modlitwy błagalnej o ocalenie przed rozprzestrzenianiem się wirusa. Można zaproponować odmawianie Koronki do Bożego Miłosierdzia, każdego dnia, jeśli to możliwe, w Godzinie Miłosierdzia pomiędzy godz. 15:00 a 16:00. Niech w naszych intencjach różańcowych na stałe wpisze się modlitwa o powstrzymanie epidemii.
Z serca dziękuję Duszpasterzom, Osobom Konsekrowanym i Wiernym Świeckim za codzienny wysiłek budowania wspólnoty Kościoła w trudnych czasach epidemii. Szczególnie dziękuję służbie zdrowia, służbom sanitarnym i wszystkim wolontariuszom opiekującymi się chorymi, życzę wszystkim obfitości Bożego błogosławieństwa na każdy dzień.
Koszalin, dnia 16 października 2020 r.
Znak: B 23 - 27/20
+ Edward Dajczak
Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski
Łukasz Gąsiorowski
Dyrektor Wydziału Duszpasterskiego
DYSPENSA
W nawiązaniu do Komunikatu Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski z dnia 16 października 2020 r., wobec nowych obostrzeń sanitarnych podczas zgromadzeń religijnych, mając na uwadze zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, kan. 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), niniejszym udzielam dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej do dnia 28 listopada 2020 r. następującym wiernym:
- osobom w podeszłym wieku;
- osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp.);
- osobom, które czują trudny do pokonania lęk przed zarażeniem;
- osobom, które nie będą mogły skorzystać z możliwości uczestnictwa we Mszy św. ze względu na ograniczenie liczby wiernych w kościołach w strefach tzw. „czerwonej”
i „żółtej”.
Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcam, aby osoby korzystające z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie. Zachęcam też do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe. Tych zaś, którzy mogą uczestniczyć we Mszach św. odprawianych w kościołach czy kaplicach, proszę o gorliwą modlitwę za całą wspólnotę Kościoła, a szczególnie za tych, którzy we Mszach św. uczestniczyć nie mogą.
Koszalin, dnia 16 października 2020 r.
Znak: B 23 - 26/20
+ Edward Dajczak
Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski
Aktualizacja
O pomoc duszpasterską podczas trwania kwarantanny poprosiliśmy kapłanów z innych parafii.
Porządek najbliższych nabożeństw:
piątek 16 X - 17:00 - Różaniec
17:30 - Msza św.
Sobota 17 X - 9:00 Msza św.
17:00 - Różaniec
17:30 - Msza św.
W niedziele też bez zmian.
Przez czas kwarantanny, z przyczyn organizacyjnych nie będzie okazji do spowiedzi. Nie będzie też czynna Kancelaria Parafialna.
W kościele w oparciu o nowe wytyczne jednocześnie może się modlić 75 osób, (nawa kościoła, prezbiterium i chór).
O porządku nabożeństw w kolejnych dniach będziemy informować na bieżąco.
ks. proboszcz Bogusław Matusik
Kwarantanna na plebanii w parafii św. Krzysztofa w Szczecinku.
W związku ze zdiagnozowaniem koronawirusa u ks. emeryta Kazimierza w parafii pw. Św. Krzysztofa w Szczecinku, informujemy parafian, że pozostali księża posługujący w parafii objęci są kwarantanną i nie występują u nich żadne objawy.
Nie znamy źródła zakażenia. Prosimy parafian, którzy w ostatnim czasie mieli bezpośredni kontakt z ks. Kazimierzem o obserwację swojego zdrowia. Dotyczy to tych, którzy pozostawali w kontakcie w odległości mniej niż 2 metry przez ponad 15 minut.
Prosimy wszystkich parafian o używanie maseczek zgodnie z wymogami sanitarnymi i zachowywanie dystansu społecznego szczególnie w czasie podchodzenia do Komunii św., w zakrystii.
Komunikat Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP
Warszawa, 3 października 2020 r.
W związku z zapytaniem o publiczne inicjatywy krytyczne wobec Komunii świętej na rękę, przypominamy, że chociaż główną formą przyjmowania Komunii w Polsce jest Komunia do ust (Wskazania KEP z 2005 r. nr 40), to jednak nie oznacza to, że inne zatwierdzone przez Kościół formy miałyby być same z siebie niegodne, niewłaściwe, złe lub grzeszne, jeśli spełnia się warunki stawiane w tej kwestii przez prawo liturgiczne.
Niewłaściwe i krzywdzące wiernych jest twierdzenie, że przyjmowanie Komunii świętej na rękę, jest brakiem szacunku wobec Najświętszego Sakramentu. Podobnie niesprawiedliwe jest ukazywanie osób przyjmujących Komunię świętej na rękę jako tych, którzy „winni są Ciała i Krwi Pańskiej", z założeniem, że czynią to bez uszanowania, którego domaga się św. Paweł w 1 Liście do Koryntian. Co prawda Sobór Trydencki używa tego fragmentu na przypomnienie o godnym i pełnym czci przyjmowaniu Ciała Pańskiego, ale nadaje mu również wymiar duchowy, ukazując że niegodnym jest przyjmowanie Komunii w grzechu (Dekr. o Euch., sesja 13: 1/A, r. 7). Dodajmy, że słowo „niegodne” oznacza to, czego się nie godzi czynić, a tymczasem Kościół w swoim prawie uznaje za „godny” zarówno jeden, jak i drugi sposób przyjmowania Komunii. Potępiając jeden z godziwych sposobów przyjmowania Komunii świętej, wprowadza się nieład i podział w rodzinie Kościoła.
Nie można też stwierdzić, iż Komunia święta na rękę jest sama z siebie profanacją. W ten sposób zarzucałoby się Stolicy Apostolskiej, która dopuszcza Komunię na rękę, że akceptuje profanację (por. Mszał Rzymski, OWMR 161, rzymska instrukcja Redemptionis Sacramentum nr 92). Tymczasem faktyczna profanacja Eucharystii to czyn "mający znamiona dobrowolnej i poważnej pogardy okazywanej świętym postaciom" (instr. Redemptionis Sacramentum 107, por. KPK kan. 1367). Nie można więc zarzucać profanowania Eucharystii osobom, które z różnych powodów pragną przyjąć z wiarą i czcią Komunię świętą na rękę, zwłaszcza w okresie pandemii,.
Przypominamy także wszystkim szafarzom Komunii, zwyczajnym i nadzwyczajnym, że są oni zobowiązani do przestrzegania prawa liturgicznego, które stanowi, że kiedy nie ma niebezpieczeństwa profanacji, nie można ani zmuszać, ani zabraniać Komunii w jednej czy drugiej formie (por. Redempt. Sacr. nr 12). Szafarze nie mogą twierdzić, że samo udzielenie Komunii na rękę stanowi niebezpieczeństwo profanacji, jeśli wierny z wiarą i szacunkiem prosi o tę formę Komunii. Prawo oceniania i zmieniania praktyki liturgicznej należy do Stolicy Apostolskiej i dopóki ona uznaje Komunię na rękę za godziwy sposób udzielania wiernym Ciała Pańskiego, nikt nie powinien tego sposobu potępiać. Kto zaś to czyni, wprowadza nieład i podział w rodzinie Kościoła. Może się natomiast zdarzyć, że w okresach nadzwyczajnych, jak np. trwająca epidemia, biskupi na swoim terenie tymczasowo zawężą obowiązujące prawo (por. List kard. Saraha z 3 września br.), czemu należy być zawsze posłusznym, aby zachować w Kościele pokój, o który modlimy się we Mszy przed samą Komunią.
Niech szafarze udzielający Komunii na rękę poczuwają się do szczególnie wielkiej dbałości o cześć wobec Najśw. Sakramentu, zwracając uwagę na to, aby przy Komunii nie dopuścić do gubienia okruszyn Hostii. W tym celu powinni dbać o jakość stosowanych do Mszy hostii, z wielką uwagą dbając o to, aby się nie kruszyły i nie pozostawiały na dłoniach wiernych okruszyn. Warto też przypomnieć za Mszałem, że "ilekroć przylgnie do palców jakaś cząstka Hostii, zwłaszcza po łamaniu Chleba i Komunii wiernych, kapłan powinien otrzeć palce nad pateną, a jeśli to konieczne, obmyć je. Ma również zebrać cząstki znajdujące się poza pateną." (OWMR 278). Kongregacja ds. Nauki Wiary w 1972 r. wyjaśniła, że "zasadniczo otarcie palców nad pateną powinno wystarczyć. Ale mogą się zdarzyć i takie przypadki, w których konieczna jest ablucja palców, jeśli np. wyraźnie widoczne partykuły pozostaną przyklejone do palców z powodu pocenia się." (dekl. De fragmentis eucharisticis). Jeśli kapłani są zobowiązani do sprawdzenia, czy na dłoniach nie pozostały okruszyny Hostii (OWMR 278), podobnie powinni postępować wierni. Dlatego ci, którzy z uzasadnionych powodów proszą o Komunię na rękę, zaraz po spożyciu Ciała Pańskiego powinni uważnie obejrzeć dłonie oraz zebrać i spożyć ze czcią każdą widoczną okruszynę, która mogła oderwać się od Hostii.
Bp Adam Bałabuch
Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Konferencji Episkopatu Polski
List pasterski Episkopatu Polski zapowiadający obchody XX Dnia Papieskiego
Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Pan Bóg stworzył świat z miłości i troszczy się o niego nieustannie jak gospodarz o swoją winnicę (por. Iz 5, 1-2), a mimo to tym światem wstrząsają rozmaite dramaty i kryzysy. Niektóre z tych kryzysów są skutkiem ludzkiej słabości i grzechu, inne zaś mają przyczyny naturalne (por. Iz 5, 5-7). Dzisiaj jesteśmy właśnie świadkami takiej kryzysowej sytuacji, wskutek której cierpią setki tysięcy ludzi na całym świecie, którzy zachorowali na Covid 19, doświadczając niejednokrotnie niewyobrażalnej traumy. Wielu z nich przeżywało ostatnie chwile swego życia w ogromnym bólu i osamotnieniu. Współczujemy tym, którzy utracili swoich bliskich i przyjaciół lub też mierzą się ze skutkami poważnego kryzysu gospodarczego, lękając się o byt swoich rodzin.
W obliczu tych wstrząsających naszym życiem doświadczeń, człowiek stawia sobie zasadnicze pytania: na jakim fundamencie powinien oprzeć swoją egzystencję, aby była ona stabilna i trwała? Odpowiedź na to pytanie odnajdujemy w słowach dzisiejszej Ewangelii: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła” (Mt 21, 42). Najpoważniejszym źródłem kryzysów w życiu człowieka, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym, jest odrzucenie Jezusa i Jego Ewangelii. Wyjście z tych kryzysów może dokonać się tylko przez całkowite zaufanie Chrystusowi i oparcie się na Nim.
Takie oparcie na Jezusie możliwe jest razem z Maryją i przez Maryję. Wyrazem tego jest zawołanie TOTUS TUUS, widniejące w papieskim herbie św. Jana Pawła II Wielkiego. Te dwa słowa wyrażają całkowitą przynależność do Jezusa za pośrednictwem Jego Matki. Wzywając orędownictwa Maryi i rozważając tajemnice Jej życia, będziemy za tydzień – w jedności z papieżem Franciszkiem – przeżywali dwudziesty Dzień Papieski pod hasłem „TOTUS TUUS”. Przypada on w tym roku w jubileusz stulecia urodzin oraz w piętnastą rocznicę śmierci św. Jana Pawła II. Dlatego chcemy oto na nowo rozważyć sens dwóch ważnych słów, owych „TUTUS TUUS” – „Cały Twój”, które ukształtowały duchowe oblicze Ojca Świętego, by odkryć ich ponadczasową aktualność.
- W czym się wyraża postawa TOTUS TUUS?
Proces zawierzenia Maryi ukazuje nam ewangelijna scena wesela w Kanie Galilejskiej (por. J 2, 1-11). Maryja jako pierwsza dostrzega trudną sytuację weselników i natychmiast zwraca się do Jezusa z prośbą o pomoc (por J 2, 3). Poleca jednocześnie sługom (por. J 2, 5b), aby zaufali Jej Synowi, wykonując dokładnie Jego polecenia. W autentycznym zawierzeniu Maryi nie ma nic z bałwochwalczego aktu, przeciwnie, jest ono prostą drogą realizacji chrześcijańskiego powołania. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, w którym swe źródło mają rozważane przez nas słowa „TOTUS TUUS”, pisze: „(…) nasza doskonałość polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa (…). A ponieważ ze wszystkich ludzi Najświętsza Maryja Panna najbardziej podobna jest do Pana Jezusa, stąd wynika, że spośród wszystkich innych nabożeństw, nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny duszę naszą najbardziej jednoczy z Panem Jezusem i sprawia, że staje się Jemu najbardziej podobna” (Szczecinek 2000, s. 133-134). Zawierzenie Maryi oznacza najpierw pokładanie nadziei w Jej macierzyńskim orędownictwie. Wyznacza ono także konieczność zgłębiania tajemnic Jej życia, aby tak jak Ona podążać za Chrystusem w codzienności.
- Macierzyńska troska Maryi
Orędownictwo i opieka Maryi były szczególnie widoczne w życiu i posługiwaniu św. Jana Pawła II. Świadectwem tego jest myśl skierowana do młodzieży w Rzymie w 2003 roku: „Mocą tych słów [TOTUS TUUS] mogłem przejść przez doświadczenie strasznej wojny, straszliwą okupację nazistowską, a później także przez inne trudne powojenne doświadczenia”. Szczególnym zaś znakiem troski, jaką Maryja otaczała Papieża Polaka, było jego cudowne ocalenie w czasie zamachu na Placu Świętego Piotra w Rzymie 13 maja 1981 roku.
Maryja i miłość do Niej były od początku obecne w dziejach naszego narodu, czego świadectwem jest pieśń „Bogurodzica”. Opieka Matki Bożej objawiała się z kolei w trudnych momentach naszej historii. Wystarczy przypomnieć cudowną obronę Jasnej Góry w czasie potopu szwedzkiego czy odparcie wojsk bolszewickich w 1920 roku. W okresie zaborów i okupacji jednoczyła Polaków ufna modlitwa i myśl, że naród nie zginie, póki ma swoją Królową. Potwierdziła to Maryja, objawiając się Gietrzwałdzie i przemawiając w języku polskim – w języku narodu, który nie miał wówczas swego państwa na mapach świata. Świadectwem bezgranicznego zawierzenia Maryi były postacie dwóch wielkich Prymasów Polski XX wieku. Słowa kard. Augusta Hlonda: „zwycięstwo, kiedy przyjdzie, będzie to zwycięstwo przez Maryję” uczynił programem swojej posługi jego następca Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Prymas Tysiąclecia dał temu wyraz w Ślubach Jasnogórskich.
Tak licznie rozsiane po ziemiach naszej Ojczyzny sanktuaria maryjne, będące celem pielgrzymek, świadczą o wielkiej ufności Polaków w orędownictwo Matki Bożej. Znakiem tego są również przydrożne kapliczki, figury i Jej wizerunki zdobiące ściany naszych domów. Jest nim szkaplerz i medalik zawieszone na szyi oraz różaniec. Towarzyszą one nam wszędzie tam, gdzie żyjemy, pracujemy czy tworzymy, w podróży i w różnych okolicznościach naszego życia. Przypominają nam, iż Maryja nieustannie otacza nas macierzyńską miłością i pragnie, abyśmy zawierzyli Jej życie.
III. W szkole Maryjnego zawierzenia
Przez zawierzenie się Matce Bożej jesteśmy równocześnie zaproszeni do szkoły Maryi (por. św. Jan Paweł II, „Rosarium Virginis Mariae”, nr 1, 3, 14 i 43). W scenie Zwiastowania nasza Nauczycielka i Przewodniczka uczy nas całkowitego zaufania słowu Boga. Oznacza ono „zawsze czynić to, co Chrystus nam mówi zarówno w Piśmie Świętym, jak i poprzez nauczanie Kościoła. Nie jest to łatwe – jak napisał św. Jan Paweł II – Często trzeba wiele odwagi, aby postępować wbrew obowiązującym prądom (…). Lecz (…) taki jest właśnie program życia prawdziwie udanego i szczęśliwego” (Orędzie na III Światowe Dni Młodzieży. Rzym, 13 grudnia 1987 roku).
Zażyła więź z Bogiem prowadzi i wyraża się w miłości do drugiego człowieka, zwłaszcza potrzebującego, samotnego, ubogiego i bezradnego. Tu także Maryja jest wzorem, śpiesząc z pomocą swojej krewnej Elżbiecie. Ta miłość – tylko pozornie bezsilna – objawia się także w obecności na drodze krzyżowej i w momencie śmierci Pana Jezusa. Matka Najświętsza do końca – nawet w obliczu cierpienia i trwogi konania – jest blisko Swojego Syna. W Jej sercu – po śmierci Chrystusa – została przechowana wiara Kościoła, który wspierała Swoją modlitwą w oczekiwaniu na dar Ducha Świętego. Maryja Gwiazda Nowej Ewangelizacji jaśnieje jako wzór głoszenia Dobrej Nowiny.
Aby zgłębiać orędzie, które Swoim życiem przekazała nam Maryja, zachęcamy wszystkich do codziennej modlitwy różańcowej. Jest ona prośbą i medytacją kształtującą w nas postawę zawierzenia – „TOTUS TUUS”. Praktykujmy tę postawę, udając się do pracy, do szkoły, uczelni czy choćby na zakupy. Niech będzie ona zarówno wspólną modlitwą małżonków, jak i całych rodzin, a także ludzi samotnych, chorych i cierpiących, pozostających w kwarantannie czy w izolacji. W nawale obowiązków i zadań rozważenie choćby jednej różańcowej tajemnicy będzie źródłem pociechy i natchnienia. Różaniec uczy nas słuchać natchnień Ducha Świętego, kochać Jezusa, służyć Kościołowi, cieszyć się wiarą, być pokornym, posłusznym i ofiarnym. Maryja rozgrzeje nasze oziębłe serca i skieruje je ku służbie bliźnim.
- „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II
W trud kształtowania wiary i postawy zawierzenia Maryi u młodego pokolenia Polaków włącza się Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Co roku obejmuje ona swoją opieką blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z wiosek i małych miejscowości całej Polski. „Dzięki temu, że od dwóch lat jestem stypendystką Fundacji – pisze w swoim świadectwie Tamara z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej – mogę rozwijać swoje talenty i wzrastać. Jestem bardzo wdzięczna za ludzi, których poznałam dzięki Fundacji. Dziękuję wszystkim wspierającym to dzieło. Dzięki Wam stale widzę Miłość Bożą w moim życiu”.
W przyszłą niedzielę – podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych – będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, budowany konsekwentnie od 20 lat przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności dla św. Jana Pawła II. Dzisiaj, w obliczu trudności finansowych wielu rodzin, przez składane ofiary mamy szansę podtrzymać, a niejednokrotnie także przywrócić nadzieję w sercach młodych na lepszą przyszłość i realizację ich edukacyjnych aspiracji dla dobra Kościoła i naszej Ojczyzny. Niech udzielone w ten sposób wsparcie – nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków – będzie wyrazem naszej solidarności i wyobraźni miłosierdzia.
Na czas owocnego przeżywania XX Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim naszego pasterskiego błogosławieństwa
Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 386. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Jasna Góra-Częstochowa, 27-29 sierpnia 2020 r.
Kard. Sarah: „Z radością powróćmy do Eucharystii”
Krzysztof Bronk - Watykan
Na samym wstępie stwierdza się, że pandemia doprowadziła do poważnych zaburzeń nie tylko w sferze społecznej czy gospodarczej, ale również w życiu religijnym. Wymóg dystansu społecznego miał poważne konsekwencje dla wymiaru wspólnotowego, który należy do istoty chrześcijańskiej wiary. Kard. Sarah obszernie uzasadnia znaczenie tego wymiaru, który zostaje potwierdzony przez samego Chrystusa, zapewnieniem, że gdzie dwaj albo trzej gromadzą się w Jego imię, tam On będzie pośród nich. Prefekt watykańskiej kongregacji przypomina, że wspólnotowy charakter liturgii odróżniał chrześcijan od świata pogańskiego, w którym świątynie były przeznaczone dla bóstwa, a nie dla ogółu wiernych.
Kard. Sarah podkreśla, że chrześcijanie nigdy nie dążyli do izolacji od świata i zamknięcia się za drzwiami kościoła. Świadomi swej odmienności, zawsze starali się wniknąć w społeczeństwo. Wiedzieli, że są na tym świecie, choć do niego nie należą. Tym niemniej podczas pandemii biskupi i episkopaty we współpracy z władzami państwowymi i ekspertami musieli podjąć bolesne decyzje, w tym decyzję o przedłużonym zawieszeniu obecności wiernych podczas sprawowania Eucharystii. Prefekt watykańskiej dykasterii przypomina jednak, że jak tylko warunki na to pozwolą, trzeba pilnie powrócić do normalnego życia chrześcijańskiego, dla którego domem i miejscem sprawowania liturgii jest budynek kościoła. Podkreśla on, że oddalenie od ołtarza było czasem postu eucharystycznego, pozwalającym odkryć znaczenie tego sakramentu, do którego należy powrócić z oczyszczonym sercem, jak tylko jest to możliwe.
Przy tej okazji kard. Sarah powołuje się na świadectwo męczenników z Abiteny, którzy dla udziału w Eucharystii ryzykowali własnym życiem, bo jak wyznali nie mogą żyć bez niedzielnej Mszy. Przypomina, że choć środki społecznego przekazu oddały wielką służbę podczas pandemii, to jednak żadna transmisja Mszy nie może zastąpić osobistego udziału w Eucharystii. Co więcej transmisje te mogą nawet oddalić od osobistego i intymnego spotkania z Bogiem, który wydał się za nas nie w sposób wirtualny, lecz rzeczywisty, mówiąc: „Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, trwa we Mnie, a Ja w nim”.
Kard. Sarah przypomina też o potrzebie zachowania niektórych zasad. Należna troska o przestrzeganie norm higieny i bezpieczeństwa nie może prowadzić do sterylizacji gestów i rytów. Nie może też zaszczepiać w wiernych lęku i poczucia zagrożenia. Od biskupów oczekuje się roztropnej ale też stanowczej postawy wobec rządzących, którzy usiłowaliby zredukować rolę celebracji Eucharystii do zwyczajnego zgromadzenia, porównywalnego a nawet mniej ważnego niż spotkania rekreacyjne. Szef watykańskiej kongregacji jednoznacznie też stwierdza, że normy liturgiczne nie należą do kompetencji państwa, lecz jedynie władz kościelnych. Ponadto należy ułatwiać wiernym udział w sakramentach, jednakże bez improwizacji i eksperymentów liturgicznych, lecz z pełnym zachowaniem norm i z dbałością o piękno obrzędów.
Kard. Sarah przypomina też o prawie wiernych do przewidzianych sposobów przyjmowania Ciała Chrystusa i adorowania Pana w Eucharystii, bez ograniczeń, które wykraczają poza to, czego wymagają normy higieniczne ustalone przez władze publiczne czy biskupów. Prefekt watykańskiej kongregacji przyznaje, że na czas szczególnych zagrożeń, takich jak pandemie czy wojny, biskupi i episkopaty, mogą ustalać tymczasowe zasady postępowania, którym należy okazywać posłuszeństwo. Ustalenia te jednak wygasają, kiedy sytuacja powraca do normy.
Na zakończenie kard. Sarah wspomina o integralnej wizji człowieka. Kościół przypomina, że życie ziemskie jest ważne, ale o wiele ważniejsze jest życie wieczne. Troskę o zdrowie łączy z głoszeniem wiecznego zbawienia dusz.
Zródło: www.vaticannews.va
Św. Augustyn - nawrócony łzami i modlitwą
Życie i teologia św. Augustyna na trwale wpisała się w żywą tradycję Kościoła. Były w Augustynie wielka pasja i umiłowanie życia, filozoficzny głód prawdy, dobra i piękna, ale jego serce pozostawało niespokojne.
W rozterkach i duchowym zagubieniu towarzyszyła świętemu jego matka - św. Monika. Przez wiele lat zanosiła wytrwałą modlitwę do Boga o nawrócenie syna. Pewnego dnia św. Ambroży, biskup Mediolanu, pocieszył ją słowami: matka tylu łez nie może być nie wysłuchana przez Boga. Wreszcie niewypowiedziana tęsknota za Bogiem oraz nieustanne poszukiwania intelektualne i religijne Augustyna zaowocowały jego spotkaniem z Jezusem Chrystusem.
Spotkanie GENEZARET
Szczęść Boże, ze względu na większą zachorowalność w regionie na koronawirusa, odwołujemy dzisiejsze środowe (26 VIII) spotkanie grupy Genezaret.
Strona 1 z 2
Zobacz też...
Gościmy
Odwiedza nas 19 gości oraz 0 użytkowników.