Osoba odpowiedzialna: Bogusława Bukowska

Opiekun ks. Proboszcz

Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmienie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadał takiej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełnić z należną czcią i miłością do Pisma św. aby wypowiadane słowo Boże, jako ,,żywe i skuteczne.”

LEKTORZY

Historia posługi lektora

W kościele łacińskim do 1972 r. było to drugie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 r. papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity.

Obecnie wyróżniamy dwa rodzaje posługi lektorskiej:

Lektor - alumn seminarium duchownego. Z reguły lektorami ustanawiani są klerycy na III roku formacji seminaryjnej. Poza regularnymi posługami, lektor-kleryk może m.in. święcić potrawy wielkanocne w Wielką Sobotę.

Lektor świecki. Lektorzy świeccy przygotowują się z reguły do swojej posługi przez uczestnictwo w kursie lektorskim. Kurs taki obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki i śpiewu.

W czasie obrzędu ustanawiania lektora, biskup wręcza mu Pismo Święte na znak władzy oficjalnego głoszenia Słowa Bożego.

Posługa lektora w kościele katolickim wiąże się przede wszystkim z odczytywaniem podczas Mszy św. i nabożeństw wszystkich czytań za wyjątkiem Ewangelii.

Ponadto lektor może odczytywać modlitwę powszechną podczas liturgii;

Jeśli nie ma kantora lektor może wykonać psalm responsoryjny.

Bieżące komentarze do czytań:

3 maja 2025 – Uroczystość NMP, Królowej Polski

Bylibyśmy pozbawieni naszego chrześcijaństwa, gdyby nie fiat apokaliptycznej Niewiasty, którą – zbiegającą na pustynię świata, aby zmiażdżyć króla grzechu, to znaczy szatana – opisuje Jan Apostoł. Zaś piszący do Kolosan Paweł Apostoł zachęca nas do wdzięczności za możliwość stawania się świętymi w królestwie niebieskim za sprawą zbawiającego grzeszną ludzkość Chrystusa. I tutaj znów trzeba nam wrócić do Królowej Polski: gdyby Maryja nie przyjęła zadania bycia Matką Zbawiciela, nie byłoby naszej drogi do świętości w niebie. Ale jest jeszcze jedna prawda, którą dziś trzeba może przede wszystkim zauważyć, tym razem patrząc w Ewangelię. Maryja zgodziła się na Golgocie, na chwilę przed śmiercią swojego Syna, aby odtąd każdy z nas był Jej dzieckiem. To najpiękniejsza prawda płynąca z liturgii słowa naszego narodowego święta, kiedy wyśpiewujemy za psalmistą: Tyś wielką chlubą naszego narodu.

4 maja 2025 – III Niedziela Wielkanocy

Mimo ciągłego arcykapłańskiego sprzeciwu Apostołowie odważnie głoszą w synagogach Zmartwychwstałego Pana, o czym usłyszymy w czytaniu z Dziejów Apostolskich, które jako księga biblijna opowiadają o rozwoju nowego Kościoła w Jerozolimie pośród wielu trudności. W chwilach zwątpienia każdy z nas potrzebuje otuchy, dlatego w Ewangelii Jezus, nakazując zrezygnowanym uczniom jeszcze raz spróbować połowu, dodaje im wiary, a na dowód pokładanej w nich nadziei wybiera głowę Kościoła – Piotra. W przewidzianych na dzisiaj strofach Pisma Świętego wybrzmiewa jedna szczególna: trzeba bardziej słuchać Boga, niż ludzi.

Posłuszni temu przynagleniu, na początek Tygodnia Biblijnego wsłuchajmy się w to, co Pan do nas mówi.

8 maja 2025 – Uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika

Usłyszymy dziś dwukrotnie pouczenia Świętego Pawła Apostoła. W pierwszym czytaniu towarzyszący jego podróży Łukasz Ewangelista przytoczy jego słowa zapowiadające trudne chwile dla rodzącej się kościelnej wspólnoty, którą czekają wrogie uciski. W tym wypadku swą mowę Paweł podsumowuje wezwaniem do modlitwy. W drugim czytaniu, mając świadomość czekających prześladowań, pozostawia jednak wielką otuchę, przekonując, że chrześcijaństwo we wszystkim odniesie zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. Natomiast Jan przytoczy słowa Mistrza, który jeszcze z innej perspektywy patrzy na zadany nam dziś temat – pasterz kochający powierzony sobie lud daje się mu poznać i nigdy go nie opuszcza, tym samym pracuje na miano pasterza dobrego.

Będąc ludem Pana i Jego owcami, jak potwierdzimy słowami psalmu, zechciejmy usłyszeć Jego głos w słowie Bożym.

11 maja 2025 – IV Niedziela Wielkanocy

Niedziela Dobrego Pasterza rozpoczynająca kwartalne dni modlitw o powołania do służby w Kościele w centrum liturgii słowa stawia Jezusa Chrystusa – Pasterza. Ta rola uwidoczniona jest już w pierwszym czytaniu, gdzie nie wprost, ale przez posłanych przez siebie uczniów apostolskich Pasterz prowadzi owce słuchające słowa Pańskiego, które się rozszerza. Obraz apokaliptycznego Baranka również nawiązuje do figury Pasterza prowadzącego do życia w pełni przez swoją mękę i śmierć. Dzisiejsze słowo zamyka ewangeliczna relacja Pasterza i owiec prowadzonych do zbawienia, z którego nikt nie może ich wyrwać.

Znać swego Pasterza – to rozpoznawać Jego głos; również w słowie, w które się dziś wsłuchujemy, rozpoznajmy głos naszego Mistrza.

18 maja 2025 – V Niedziela Wielkanocy

Trwający w misji ewangelizacyjnej Paweł i Barnaba na początku dzisiejszej liturgii słowa przedstawiają obraz głoszonej prawdy wiary, jaki podejmują przez łaskę Bożą. Jednak najważniejszym wydźwiękiem każdego głoszenia jest miłość, którą zachowując, każdy rozpozna, że jest uczniem Jezusa, jak mówi Ewangelia tego dnia. Obie postawy: głoszenia i miłowania są owocem Zmartwychwstania Pańskiego. I nawet wszelkie zakusy złego ducha w zachowywaniu ich obydwu nie mogą nam przeszkodzić we własnej drodze ku niebu, jak zresztą mówi dziś fragment Apokalipsy: bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego.

Z miłości do Boga Stworzyciela wysłuchajmy słowa kolejnej niedzieli paschalnej.

25 maja 2025 – VI Niedziela Wielkanocy

Za nami już połowa okresu paschalnego, dlatego liturgia słowa podprowadza nas do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. To właśnie łaska Ducha Świętego jest nieodzowną pomocą dla Kościoła jerozolimskiego rozstrzygającego w pierwszym czytaniu problem wywołujący niemałe napięcia, które jednak zakończyły się pozytywnie. Nic dziwnego, że Jezus osobiście w dzisiejszym fragmencie Ewangelii nazywa Ducha Świętego Parakletem, co z greckiego tłumaczymy jako adwokat. Dzisiejsze słowo przedstawia nam Trzecią Osobę Trójcy Świętej w dwóch rolach: obrońcy i pocieszyciela, na którego wylanie będziemy czekać jeszcze dwa tygodnie.

Oby i na nas dziś spłynęła łaska Ducha, który niech nas usprawni do ufnego przyjęcia słowo z mocą. Mistrza.

1 czerwca 2025 – Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Na tydzień przed zakończeniem okresu wielkanocnego Słowo Boże kieruje naszą uwagę na ewangeliczne wydarzenie wniebowstąpienia, przez które lud otrzymuje błogosławieństwo i obietnicę. O sprawie obietnicy dowiadujemy się z Dziejów Apostolskich, gdzie Jezus tuż przed wniebowstąpieniem zapowiada zbliżającą się Pięćdziesiątnicę udzielającą mandatu do bycia świadkami paschalnych wydarzeń. Natomiast Ewangelia ukazuje nam moment wniebowstąpienia Pana Jezusa bezpośrednio poprzedzony uniesieniem rąk w geście błogosławieństwa.

Choć Łukasz wniebowstąpienie maluje jako pozbawienie uczniów bliskości Jezusa, On sam pozostawia nam swoje słowo, które niech będzie teraz przedmiotem naszego zasłuchania.

8 czerwca 2025 – Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

W uroczystość wylania siedmiorakich darów Ducha Świętego powinniśmy przejąć się przede wszystkim ostrzeżeniem Pawła Apostoła kierującego dziś słowo do Rzymian. Każdy żyjący tylko według ciała podlega życiu bez łaski, co jest wynikiem braku poznania Chrystusa. Dopiero życie według Ducha pozwala poznać Jezusa i wieść życie inne jak tylko to doczesne. Fragment Ewangelii to część mowy pożegnalnej Pana Jezusa, w której uczniowie zostają ostrzeżeni przed prześladowaniami. Jednak nie pozostaną sami, Paraklet – Pocieszyciel i Obrońca będzie dla nich wsparciem. Bez tchnienia Ducha Świętego – co wyśpiewamy za moment w sekwencji, zachowując postawę siedzącą – pójście za Jezusem jest jedynie aktem zewnętrznym, tylko Duch ożywia wiarę, czyni ją żywą i skuteczną

15 czerwca 2025 – Uroczystość Najświętszej Trójcy

Główne tematy liturgii słowa dzisiejszej uroczystości to jedność i troistość zawarte w prawdzie o Jednym Bogu, ale przy jednoczesnym zachowaniu odrębności Trzech Osób Boskich. Wynika z tego Boska mądrość, która pochwalona jest w otwierającym bogactwo tekstów fragmencie Księgi Przysłów. Z kolei Święty Paweł skupia się na pozycji Ducha Świętego przekazanego człowiekowi, a także przedstawia harmonię Syna Bożego i Ojca przez delikatne działanie Trzeciej Osoby Trójcy. Tryptyk liturgii słowa zamyka dziś zapowiedź Syna Bożego na temat Ducha Prawdy, który zostanie dany zgodnie z wcześniejszą Jezusową obietnicą dla przypominania o misji Zbawiciela.

Niech przez łaskę Ducha Świętego tajemnica Trójcy Świętej będzie nam dziś bliższa dzięki usłyszanemu teraz słowu.

19 czerwca 2025 – Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

         Słowo Boże zaprasza nas do pochwały Zbawcy będącego Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, a myśl o kapłaństwie Jezusa podjęta jest już w starotestamentalnej lekturze, gdzie Abraham spotyka się z Melchizedekiem – obrazem Kapłana-Chrystusa, do którego nawiąże również psalmista. Chrystus ustanawia więc Ofiarę Eucharystyczną i nakazuje sprawować ją swym uczniom wezwanym do stanu kapłańskiego do końca świata, czego dowodzi z kolei Paweł Apostoł. Natomiast Ewangelia to ukazanie Eucharystii jako pokarmu pielgrzymów zmierzających do nieba.

Słowo i chleb to pokarm chrześcijańskiego życia, dlatego najpierw zasiądźmy do stołu słowa, by móc później przejść do stołu Ciała Pańskiego.

22 czerwca 2025 – 12 niedziela zwykła

         Ewangeliczne pytanie dotyczące Jezusa spina klamrą przeznaczone na tę niedzielę teksty Starego i Nowego Testamentu. Na około pięćset lat przed narodzeniem Jezusa żył prorok Zachariasz, który w pierwszym czytaniu prezentuje owoce śmierci Mesjasza: nawrócenie i obmycie z grzechów. Stąd właśnie wypływa odpowiedź, jakiej od uczniów w Ewangelii oczekuje Jezus, pytając, za kogo Go uważają. Jezus jest Tym, którego przebili, a nasze zdrowie jest w Jego ranach. Jest jeden warunek, aby być zdrowym – również obecny w Łukaszowej perykopie ewangelicznej przeznaczonej na dzisiaj – chcąc uczestniczyć w losie Jezusa, trzeba zaprzeć się siebie. Przychodząc na Eucharystię po zdrowie ducha, na Ducha Świętego i słowo zechciejmy się teraz otworzyć.

24 czerwca 2025 – Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela

Niezwykłość dwukrotnego w ciągu roku liturgicznego wspomnienia Jana Chrzciciela jest również ukryta w liturgii słowa. To właśnie do kuzyna Jezusa, Jana, odnoszą się pierwsze słowa w pierwszym czytaniu mówiące o nim jako o powołanym jeszcze w łonie matki, Elżbiety, aby jego słowa ostre jak miecz były sposobem tworzenia ścieżek, po których ma przejść większy od niego – Zbawiciel całego świata. O wielkości swego Następcy Jan wspomina także przez Świętego Pawła w Dziejach Apostolskich, gdzie są powtórzone Janowe słowa o tak wielkiej godności Jezusa, że Chrzcicielowi nie przystoi nawet rozwiązać Jego sandałów. Prorocka nieszablonowość Jana Chrzciciela jest zwarta również w okolicznościach jego narodzin, o czym z kolei opowiada Ewangelia. Wiek Elżbiety, nietypowe imię, którego wcześniej nie nadawano w tym rodzie, i zaniemówienie jego ojca Zachariasza, to tylko niektóre z potwierdzeń Janowej niezwykłości.

Za psalmistą sławimy Cię, Panie, i prosimy o natchnienie Twego Ducha w słuchaniu dzisiejszego słowa.

27 czerwca 2025 – Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Wszystkie teksty liturgiczne uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa kładą nacisk na miłość Bożą, której obrazem jest wizja pasterza troszczącego się o stado swoich owiec. Już Ezechiel na początek liturgii słowa przedstawia Boga, który szczególną troską otacza swą trzodę, mając baczenie przede wszystkim na te, które gubią się w stadzie, czy mają jakiekolwiek kłopoty. W tym samym duchu w Łukaszowym przekazie ewangelicznym Jezus dodaje, że prawdziwą radością jest nawrócenie jednego pogubionego człowieka, tak jak odnalezienie jednej owieczki, mimo że stado i tak jest pokaźnych rozmiarów. Święty Paweł podsumowuje cały wydźwięk dzisiejszej uroczystości, mówiąc o tym, że miłość Boża w ludzkim sercu rozlewa się dzięki łasce Ducha Świętego, którego również i teraz potrzebujemy, wchodząc w przestrzeń słuchania słowa Bożego.

29 czerwca 2025 – Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła (niedziela)

Słowo dzisiejszej uroczystości w pierwszym czytaniu opisuje historię Świętego Piotra, natomiast w drugim czytaniu – historię Świętego Pawła. Skupmy się jednak dziś nieco bardziej na psalmie responsoryjnym, który wyśpiewajmy z myślą o bohaterach tego dnia. Obaj: Piotr i Paweł w swoim życiu legitymują się Chrystusem, mimo że wiara w Niego i niesienie Jego misji dalej ściąga na nich prześladowania. Jednak to właśnie Bóg, jak wspólnie zaśpiewamy, uwolnił ich od wszelkiej trwogi. Ewangelia pokazuje Jezusa, który mając świadomość zaparcia się Piotra i wielu jego przywar, właśnie jemu powierza arcytrudną sprawę prowadzenia Kościoła, co jest symbolem miłości Boga, który nie przekreśla człowieka.

Ciesząc się uroczystością filarów Kościoła, Piotra i Pawła, przypomnijmy sobie ich historie, wsłuchując się w słowo Boże.