VII Niedziela Zwykła -19.02.2023r.
Z Ewangelii według św. Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski". Mt 5, 38-48
Przebaczenie w miejscu pracy
Nie da się wędrować ścieżkami wydeptanymi przez ludzi bez opanowania sztuki przebaczenia i umiejętności proszenia o przebaczenie, kiedy sami kogoś zranimy. Takie zadanie postawił przed nami Chrystus. Tym, że przebacza, różni się chrześcijanin od innych, którzy Ewangelii nie znają. Na to przebaczenie czeka Bóg i czekają ci, którzy wiedzą, że jesteśmy uczniami Chrystusa.
Pierwszym miejscem przebaczenia jest dom rodzinny. On jest niezniszczalny dzięki przebaczającej miłości. Drugim miejscem jest zakład pracy. Spędzamy w nim kilka godzin dziennie. Wzajemne zależności w pracy oraz bliskie kontakty są połączone z sytuacjami, w których jeden rani drugiego. Leczenie tych ran jest możliwe na bieżąco. Jezus mówi jasno: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5, 44-45).
Sekret sztuki przebaczenia polega na tym, że po nim obie strony zostają ubogacone. Jedna – ponieważ potrafi kochać tak, jak kocha Bóg, który przebacza, druga – ponieważ odkrywa swe złe postępowanie i czyni wszystko, na co ją stać, by już innych nie ranić. Jeśli zabraknie dobrej woli temu, kto rani i zamierza czynić to nadal, nie wolno mu okazać przebaczenia. Trzeba przebaczyć przed Bogiem, czyli w sercu, i modlić się za niego. Na gest przebaczenia musi czekać dopóty, dopóki nie przeprosi sam i nie uzna swej winy. Okazanie przebaczania winowajcy bez jego nawrócenia wyrządza mu krzywdę.
Poprzeczka naszej doskonałości jest zawieszona wysoko: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Chodzi o doskonałość przebaczenia. W tym jednym możemy być równi Bogu! ks. Edward Staniek